Joop Botterhuis, beter worden was geen optie 
± 69 minuten resterend

Het is zaterdagmorgen zeven uur. Ik bedenk me hoe ik mijn eerste verjaardag alleen ben doorgekomen. 
Allereerst met honderden felicitaties, lieve woorden, belletjes, kaartjes en knuffels. Geen kloteopmerkingen van Joop.
Ja, en die opmerkingen mis je dan ineens. Zomaar spontaan ging het af en toe helemaal mis.
Het ging overigens een groot deel van de dag heel goed. Ik heb met wat opdrachtgevers gebeld, er belden wat mensen naar mij en eigenlijk kwam ik maar aan twee dingen niet toe en dat was werken of verdrietig zijn.
 

De ochtend begon met een belletje van Medical Westfalen. Ze kwamen de zuurstof van Joop halen. Hij zou er om 09.00 uur zijn. Ik was blij want dan zat ik er niet de hele dag tegenaan te hikken. Ik verzamelde de kleine cilinders en bij het uit de kast rijden van de grote cilinder ging het mis. Bovenop mijn teen. Ik gaf een gil en haalde even een paar keer diep adem. Als dat maar niet gebroken is. Ik wiebelde een beetje met mijn tenen en dacht: “Nee, niet gebroken, blauw gaat het vast worden”. En terwijl ik het dan type bedenk ik mij gelijk wat Joop gezegd zou hebben:
“Lekker slim, je hebt al niet van die mooie tenen”. Nu was er niks en voelde ik me stilletjes en alleen gewoon even een beetje zielig. Ik nam gelijk het besluit om niet de zuurstofconcentrator vanaf de 1e etage naar beneden te sjouwen.

 

Ik heb het idee dat het bewustzijnsniveau van verantwoordelijkheid een stukje is toegenomen.  Ik geniet van de stilte, ik geniet ervan dat de benauwdheid van Joop weg is, ik ben blij dat de vernevelaar weg is. Maar oh, wat mis ik het om met name alles te kunnen delen met Joop. Iedere keer heb ik zomaar even iets wat ik hem zou willen vertellen.

Een verlenging van een contract en wederom een aantal door ons ontwikkelde e-learnings waaraan deelname verplicht wordt gesteld. Dit keer deelde ik het moment met Yosh en San. Heel luchtig, heel stoer, net of het me niks deed dat ik dat moment liever met Joop had willen delen.
 

Ook bij het inladen van de zuurstof liep Driss weer rond de auto te scharrelen, net als toen Joop vorige week zaterdag definitief vertrok uit de Telemannstraat.