Dr. Dezaire gaat de situatie van Joop morgen bespreken met het Erasmus MC.
Hij gaat hem dan voordragen voor de 2^e lijns behandeling met een nieuw medicijn dat nog in de testfase is. De toelatingseisen zijn hoog. Binnen 3 weken weten we of Joop dit middel mag gaan proberen.

Dit middel geeft geen genezing maar wel een langere levensverwachting.
Eigenlijk was de dokter niet van plan Joop morgen nog zijn ondersteunende chemokuur te laten doen.
Hij is op dit moment gewoonweg te beroerd. Het aantal goede dagen is minimaal.
Is er dan kwaliteit van leven? Zit er een uitzaaiing in zijn hoofd? Komt de extreme pijn in zijn borst van een uitzaaiing? Alles is onduidelijk. Zijn bloed is goed genoeg. Zijn suiker is aan de hoge kant.
Niks doen ik zeker weten dat de toestand nog verder zal verslechteren.
Joop heeft om die reden toch besloten het morgen maar weer te ondergaan. Dat beter dan niks.

Hij is na het ziekenhuis gelijk gaan slapen. De slaapkamer is op een paar afwerkingen klaar. Inruimen komt later, nu gewoon lekker slapen. Niks moet alles mag. Nu maar hopen dat Joop ook mag. En dan wel voor de behandeling bij Erasmus MC. Ik voel me verdrietig en machteloos en doe mijn uiterste best om al mijn projecten af te krijgen.
 

Per project dat ik heb afgerond neemt de druk af. Al ben ik bang hoe ik me zal voelen als straks
even niks hoeft. Het is een slechte zaak als ik teveel tijd heb om na te denken.