Gisteren was ik boos, verdrietig en down.  Natuurlijk vanwege het artikel in De Telegraaf over het nieuwe medicijn waar Joop voor is voorgedragen. Het feit dat bekend is geworden dat het is afgewezen voor dekking in de basisverzekering is mijns inziens een slecht teken. De dokter zou bellen na het gesprek met Erasmus MC maar heeft dat nog niet gedaan.

Thuis is de situatie op dit moment eigenlijk best goed. Al begon de hyperactiviteit gisteren al behoorlijk af te nemen. Joop heeft de afgelopen dagen weer de oren van onze kop geluld (sorry autisten) en iedereen moest daar wel om lachen.
 

De aannemer, zijn broer Alfred, Yosh, Sandra, niemand kwam aan het woord.

Joop had het hoogste woord en dat is zo anders dan normaal. Vrijdagavond in bed, ik was helemaal kapot maar Joop bleef maar kletsen. Het was reuze gezellig en natuurlijk wilde ik er nog graag even van genieten. Alleen mijn lichaam was op. Iedere keer begon hij weer. Hij moest er zelf ook enorm om lachen. Wat als je je lichaam niet in de hand hebt? Ik heb dat ook niet want anders greep ik niet iedere keer naar een blikje Cola light of wat te snoepen. Joop kan gewoonweg niet meer stoppen met praten. Op het laatst deden we een weddenschap: als je even 2 minuten je mond houdt, dan win je ……. Nou, ik kon gisteren heerlijk gaan shoppen.

Het is hem in geen van de gevallen gelukt.