Joop Botterhuis, beter worden was geen optie 
± 139 minuten resterend

Vandaag heb ik lekker nagenoten van het feest. Wat een fantastisch idee, die fotograaf.

Facebook ontplofte toen ik vanmorgen een serie foto’s plaatste.

 

Vandaag was het een komen en gaan van werklui. Project ‘S’ is in de afrondende fase.
De vloerbedekking ligt, de vitrage en de overgordijnen zijn opgehangen en het waterbed is verhuisd naar onze nieuwe slaapkamer. Nu nog wachten op de kosten en wat afrondende werkzaamheden.
 

Volgende week maandag en dinsdag komen de kasten pas. Dat is al 1 week eerder dan dat eigenlijk de bedoeling was. Met Joop gaat het ronduit slecht. Hij is hartstikke moe en voelt zich rot.
Hoofdpijn, snelle hartslag, maagpijn, het hele ritueel. De druk op zijn borst is wederom terug.
 

Vandaag zat hij dus letterlijk de werklui de deur uit te kijken. Hij wilde alleen maar naar bed.

Toen het bed eenmaal stond, lag hij er snel in. Hij was er ook weer zo uit want het waterbed was met iets te warm water gevuld. Nog een paar dagen en dan hopen we toch echt wel het huis weer voor onszelf te hebben. Het begint gewoonweg een beetje te druk te worden en Joop krijgt te weinig de kans om veel te slapen. Die slaap heeft hij hard nodig. Een beetje bijtanken voor aanstaande zaterdag.

Dan vieren we de 80e verjaardag van Joop zijn vader. Daar kijkt hij erg naar uit.
 

Aanstaande dinsdag gaat hij als het goed is dan weer aan de ondersteuningschemo. Dat is dan nummer 4, dus in totaal de 8e. Het begint steeds zwaarder te worden en de goede dagen minder. De lol van de hyperactiviteit beperkte zich deze keer tot 1,5 dag. De laatste keer vertelde de verpleegkundige ons dat het ook mogelijk is om van om de 3 weken over te schakelen naar om de vier weken. Je lichaam heeft dan iets langer de tijd om te herstellen. Alleen lijkt het in het geval van Joop wel of die drie weken zelfs iets te kort zijn. Net na de chemo is de druk op zijn borst weg en nu begint het al weer veel te veel terug te komen.
 

Even samen genietend van het nieuwe uitzicht in onze slaapkamer vroeg ik of het toch geen goed idee was om contact op te nemen met het ziekenhuis. Nee, dat was een slecht plan. Stiekem heb je iedere dag een beetje hoop dat hij iets minder moe is. Dat is helaas deze keer niet het geval.