Op de gang kwam ik Dr. Houtkamp tegen, samen met een andere arts.

Hij was in zijn spijkerbroek en een overhemd. In ieder geval zonder doktersjas
dus wellicht zat zijn dienst er net op. Hij herkende mij en vertelde:
”Ik hoorde jullie naam en dacht ik ga even een handje schudden”.
 

Gezien de snelheid waarmee wij de vorige keer het ziekenhuis verlaten hadden,
was het hem niet gelukt ons gedag te zeggen en sterkte te wensen.
 

Eigenlijk is dat toch wel bijzonder attent. Hij liep mee met de dienstdoende cardioloog en samen hebben ze de echo bekeken. Er is inderdaad weer vocht te vinden in het in het hartzakje en bij de linkerlong. Alleen lang niet zoveel als de vorige keer. Op dit moment is er dus geen reden om weer een Pericardpunctie te doen. Daarvoor is het gewoonweg nog te vroeg.
 

Zo’n punctie is uiterst pijnlijk en brengt ook de nodige risico’s met zich mee.

Het advies: “Iets meer pijnstilling slikken en rustig aan doen”. 

Lekker terug naar huis. Joop heeft een flinke neut genomen en ligt nu te slapen.

Nu pas merk ik hoezeer dat wegraken de vorige keer schrik heeft aangejaagd.