Ik kon het gisteren niet opbrengen om een blog te schrijven. Wat een Kutdag met een grote K.

Gisteravond dacht ik: ‘Oh, die trouwe lezers’. Nou heb ik geen blog geschreven. Ik heb toen nog even zitten googelen op plaatjes van klotedag, kutdag. Er was geen plaatje te vinden wat de lading een beetje kon dekken.  Ik dacht: ’Alleen een plaatje plaatsen is het begin van het einde van het blog’.

Dan maar naar bed zonder blog. Joop was zo benauwd en moe gisteren, het was gewoon niet normaal meer. Geen enkele puf, down, moe , lusteloos en een beetje chagrijnig. Al viel dat wel mee als ik hem maar met rust liet. Af en toe is hij even rechtop zittend op de bank in slaap gevallen.

Het slaapgebrek put hem volledig uit. De inslapers laten hem 1,5 tot 2 uur slapen. Gisteravond was het dus tijd voor wat zwaarder geschut. Dit keer geen inslapers maar een doorslaper.
 

Het heeft lang geduurd voordat hij zich daar aan over wilde geven. Het is Dormicum en dat wordt ook gegeven aan mensen die kunstmatig in slaap worden gebracht bij bijvoorbeeld palliatieve sedatie.
Er was, zeker bij mij, dus ook wat weerstand tegen dat medicijn.

Vanmorgen ben ik er toch maar wat meer over gaan lezen. Gelukkig wordt het ook gegeven bij bijvoorbeeld epilepsie en mensen die gewoon door andere dingen problemen hebben met slapen.

Voor mij zijn ze totaal overbodig want ik slaap als een os. Helaas heeft ook de Dormicum vannacht niet veel gedaan. Toen ik wakker werd was Joop alweer gevlogen. Toen ik beneden kwam oogde hij wat helderder dan gisteren.