Joop heeft dus ‘galgenhumor’, ik schreef het eerder. Hij heeft er moeite mee dat ik zo verdrietig ben
dus is hij in zijn oude gedrag geschoten. Oud? Het is alleen de dag van de diagnose weggeweest.

Mensen die hem nog niet kennen moeten daar erg aan wennen.

Een voorbeeld: Bij ons in de woonkamer hangt onze trouwfoto.(zie foto) Als iemand de eerste keer bij ons naar de WC gaat wijst Joop altijd graag even de weg. We zitten namelijk al jaren bijna alleen maar in ons aangebouwde kantoor aan huis. Op weg naar de WC kan Joop het dan nooit laten onze trouwfoto aan te wijzen. Zijn vaste opmerking is dan ‘Lekker wijf, he? Die heb ik nooit meer gezien’.
 

Wij kunnen er samen nog steeds erg om lachen. Ja, ook ik heb ‘galgenhumor’.

Daar zal ik binnenkort wel een verhaaltje over schrijven.
 

Goed, ik stond dus te huilen aan het aanrecht. Ook nog in mijn badjas. Nou gelooft u mij, dan zie ik er inderdaad niet zo uit als op de trouwfoto. Joop wilde die spanning doorbreken en zei: “Jij hebt ook eigenlijk lelijke voeten, he? Zou het een idee zijn om te vragen of ze mijn voeten er bij jou aanzetten?”.

Door alle ellende heen moest ik vreselijk lachen. En zo hebben we ook gisteravond bij Marja met Patty en Joyce gehuild en gelachen.