De schrik was groot toen het horloge binnenkwam. Het is mij jarenlang niet gelukt om Joop iets bruins te laten dragen. Op de foto had ik niet gezien dat het bandje van het horloge bruin is.
Toch was Joop blij met mijn cadeau. Het is wel één van zijn minst mooie exemplaren.
 

Hij zag er dan ook wel de lol van in dat ik juist dat horloge op het blog heb gezet.

Vanaf de dag van het blog draagt hij het horloge, voor mij.

Zaterdag had hij het ook om. Hij was zo benieuwd of zijn broers het zouden zien.
Of iemand zijn hoofd daar naar staat. Ik af en toe in zijn oor fluisteren: “Ze zien het niet”.
Nee, ze hebben het niet gezien.

Op dit moment beraden wij ons op ‘leuke dingen’ doen. We hoeven niet zo nodig weg. Herinneringen bouwen kan ook hier. Bijvoorbeeld een horloge scoren in de korte tijd die ons nog is gegeven. Toch heeft Joop ook vanavond één van zijn wensen uitgesproken. Eens kijken of we dat kunnen regelen.

Hoe wrang kijken we uit naar het gesprek met de longarts.

Joop wil antwoorden. Hoelang mag hij nog genieten?