Joop Botterhuis, beter worden was geen optie 
± 245 minuten resterend

Die voeten van mij beginnen een hype te worden. Nou heb ik mazzel want mijn zwager Marcel heeft ook lelijke voeten. Oeps, ik zou geen namen noemen in mijn blog. Heb ik bij mijn oude liefdes ook weggelaten. Heeft u het gemerkt?
 

Mensen die mij kennen weten het: ik draag altijd zwart, al vallen de mussen dood van het dak.


Yosh woont inmiddels niet meer thuis. Als ik in het verleden hyper-de-pieper enthousiast kon thuiskomen uit de stad met de kreet: “Ik heb zo’n leuke blouse of broek gekocht”, riepen er altijd twee in koor: “Laat ons raden: zwart”. Yosh heeft de genen van zijn vader.

 

Ik droeg een zwarte broek, zwarte laarzen, een zwart topje zonder mouwen en het lievelingsjasje van Joop. Er zijn veel jasjes die zijn voorkeur hebben maar deze springt erbovenuit.
Dan doe ik hem graag een plezier om dat jasje te dragen.
Met een topje is het dan wel belangrijk om je jasje aan te houden, toch?
Alleen het was een beetje warm zo in het zonnetje in de prachtige tuin van pa en ma.
Ik gooide mijn jasje uit waarop één van mijn zwagers riep: “Hou je wel je laarzen aan?”.


Wat een lol. Ze lezen allemaal dit blog en vinden het fijn. Waarschijnlijk zitten ze nu te denken waar gaat ze heen met dit verhaal? Mijn schoonzus Ciska is de vrouw van Marcel.
Zij is stewardess bij de KLM. Lieve Cis, waar ook ter wereld je dit zit te lezen. We hebben ook veel gesproken over je moeder. Verder wil ik je zeggen dat ze nu de voeten van Marcel en mij willen gaan vergelijken. Dan weet je dat vast.