Om kwart voor zeven kwam hij heel zachtjes aanrijden. Ik trok in vol ornaat de deur open.

Ik moest namelijk vandaag een dagje werken en was al helemaal opgetut.
 

Lachend vertelde ik dat we hadden gewed dat hij eerder zou komen. Hij vertelde dat hij zo zachtjes had gereden omdat hij bang was om toch te vroeg te zijn. We hebben heerlijk koffie gedronken en hij ging aan de slag. Hij is tot 12 uur gebleven en toen was alles klaar.

Hij heeft echt prachtig vakwerk geleverd. Joop vertelde dat ook hij aangaf het moeilijk vond om gedag te zeggen. Op mijn cursuslocatie had ik internet. Ik zag de mail binnenkomen dat het zelfs het kastenbedrijf gelukt is om de kasten een week eerder te leveren. Zo zitten we straks na het leggen van het tapijt, het ophangen van de gordijnen en het terugplaatsen van het waterbed 1 week minder lang zonder kasten.
 

Sorry, het was een beetje een lang verhaal over dat een verbouwing soms kan voelen als een warm bad. Als u de moeite heeft genomen om dit verhaal tot het einde te lezen mag u meegieten van de foto’s. Oh, sorry, het blog is natuurlijk om u te vertellen over Joop. Nou de hyperactiviteit valt helaas reuze tegen. Hij is moe, heeft ontstoken ogen en wil niet zoenen in verband met ontstekingen in zijn mond maar verder geniet hij net als ik met volle teugen van het project.