Eerder dan verwacht om half 2 mocht Joop naar beneden. Hij belde of ik wilde komen. Hij zou namelijk gelijk wat horen als hij terug kwam. Met kloppend hart stond ik bij de lift toen Joop terug kwam. Wat hebben we gelachen. Joop was nog half in narcose en vertelde allerlei dingen dubbel. Met name over de operatiekleding die hij droeg. Dat bleek achteraf onnodig te zijn geweest, net als de onderzoeken van zijn maag en darmen.
 

Om 16.00 uur zijn wij gaan vragen hoe laat wij de arts konden spreken. Yosh zou om 17.00 uur komen.
Op de gang troffen wij de arts. Zij vertelde ons dat er niks gevonden was. Geen kanker in darmen en maag.
Dat leek zulk mooi nieuws. Wat nu? Zij vertelde dat nu alles uitgesloten was en dat zij zich gingen focussen op dat waar ze vanaf het begin al bang voor waren geweest: ‘longkanker’.

Dit was ook het meest waarschijnlijke omdat Joop al jaren een verstokte roker is.

Op de vorige CT-scans zijn geen dingen gezien waarvan je nu zou denken dat het einde verhaal is.
Volgens de arts was een PET-scan nodig. Die kan alleen gemaakt worden in Delft en stond in aanvraag. Direct gaf een verpleegkundige aan ’Ik heb de datum.

Volgende week’. Nog een week in tergende onzekerheid. Ik stond met tranen in mijn ogen.
 

Joop vroeg: “Kunnen we dit straks nog even met elkaar bespreken. Wij hebben als gezin afgesproken dat wij alles alleen maar met elkaar bespreken. Dus met Yosh erbij”.
 

De arts vroeg een uurtje de tijd om alles te verzamelen.