Joop heeft een keer vreselijk gelachen om één van mijn ‘relaties’. Het was die met de postbode. We hadden een uiterst vriendelijke pakjesbezorger van PostNL. Ik denk dat hij van Marokkaanse afkomst is en hij werkte zich
volgens mij helemaal de blubber. Hij kwam iets brengen op een snikhete dag en ik wilde hem een fooitje geven.
Alleen, ik kon zo snel mijn portemonnee niet vinden. Ik vroeg: “Wil je wat drinken?”. Ja, dat wilde hij wel.
Wat wil je dan? Dat maakte niet uit. Ik keek hem aan en zei: “Ja, dat maakt wel uit. Wat vind je het lekkerst?”.
Hij antwoordde: “Cola”.  Ok, een Cola dan.
 

Bij ieder pakje wat hij kwam brengen was het Colaatje een ritueel. We konden er samen wel om lachen. Bij het boodschappen doen zorgden we altijd voor Cola. Tot die ene keer dat ik boven was en ik hoorde dat beneden de bel ging. Joop deed open en pakte een pakje aan. Ik hoorde hem joviaal zeggen: “Bedankt hoor” en de deur sluiten.
Ik vloog de trap af om me, net als altijd, ermee te bemoeien. Ik vroeg: “Heb je hem wel een Colaatje gegeven”?
Nee, dat had hij niet gedaan. Gepikeerd antwoordde hij: “Weet ik veel welke relaties en afspraken jij met iedereen hebt”. Ik griste een Colaatje uit de koelkast en vloog de straat in. Gelukkig stond hij er nog en pakte dankbaar het Colaatje aan. Het leuke was, dat Joop dat soort dingen dan van mij overnam. De keer daarop toen Joop de deur opendeed en dezelfde postbezorger voor de deur stond, vroeg hij: “Colaatje?”.  Ja, en zo namen we alles van elkaar over.
 

Ik ben altijd van mening geweest dat, als je iemand respectvol behandelt, je dat ook terug krijgt. En om die reden wil ik dat ook zo graag vasthouden. Alleen is het in dagen dat je zo diep in je emotie zit enorm moeilijk. Dan is de directeur van het filiaal van de ABN Amro in Capelle in mijn ogen ineens een enorme lul. Sinds maandag ben ik in afwachting van een belletje van de bank. Hij was sinds gistermiddag op de hoogte dat ik heel graag iemand van de bank even wilde spreken. Dat had ik namelijk al een aantal keren telefonisch aan het landelijke nummer doorgegeven. Toch nam hij niet de moeite iemand te laten bellen. Het was heel bijzonder dat, toen ik het op Facebook knalde, ik binnen 5 minuten contact had. Ik was op dat moment al drie huilbuien verder.

Inmiddels ben ik er ook achter dat we sommige dingen minder goed geregeld hadden dan ik dacht. Ik sta keurig op Joop zijn rekening maar toch is alles geblokkeerd. Inmiddels weet ik via de notaris dat het nog wel enige weken zal duren vóórdat dit allemaal geregeld is.
 

Tussen de middag was er tijd voor een gesprek met de fotograaf, de dame die zaterdagmorgen ineens in het diepe gegooid werd. Zij is gespecialiseerd in onder andere uitvaartfotografie. Ik ben zo enorm benieuwd naar de foto’s.
Het was heel bijzonder dat zij alles wilde weten over Joop. Wat had hij precies? Hoelang is hij ziek geweest? Hoe zat dit, hoe zat dat? Dat deed mij enorm goed. Ze vertelde dat ook zij zeer onder de indruk was van de uitvaart.

We namen nog even de goede zorgen van Jasper met elkaar door. Ik hoorde van haar dat Jasper deze week zelf zijn tante verloren is die hij vandaag gaat begraven. Ik stuurde hem snel een berichtje om hem sterkte te wensen. Mariska, de fotograaf, is enorm bezig met de foto’s en dat heeft tijd nodig. Iedere foto wordt zorgvuldig geselecteerd, bewerkt en uitgesneden. Toch gaat zij proberen vandaag al een paar foto’s bij mij te krijgen. De rest volgt morgen.

Ik vertelde haar dat ik morgen jarig ben. Yosh en Sandra wilden mij als verrassing meenemen op een high tea.
Ik gaf aan liever thuis te willen blijven. Misschien komt er nog iemand langs. Natuurlijk vragen mijn ouders, zus en vriendinnen of ik er nog wat aan doe? Ik weet het gewoonweg nog niet. Ik ben wel blij als ik morgen de foto’s heb. Dan kan ik het in ieder geval delen.
 

Vandaag bij de filmopnames is Ted aanwezig. Hij is één van de vaste mensen van ‘Team ABC’. Hij heeft de uitvaart gefilmd. Dat is gedaan met 2 camera’s. De beelden van zijn camera komen vandaag bij ons aan. Rob kan dan ook de montage van de uitvaart in orde gaan maken. Stilletjes denk ik aan alle kloteopmerkingen die ik morgen gekregen zou hebben. Van 26 februari tot 9 juli was het leeftijdsverschil tussen Joop en mij namelijk altijd 3 in plaats van de rest van het jaar 2 jaar. En nu al weet ik dat ik ze enorm ga missen.