Vrijdag ben ik weer eens gaan googelen. We hebben een bedrijf gevonden die de kluis kan openmaken. Joop en Yosh vinden het, net als ik, een leuk idee.

Ik wil heel graag dat we dat moment samen delen: ”Het openen van de achtergelaten kluis”. Waarschijnlijk valt het net zo tegen als de eerste chemokuur van Joop.

Joop wilde graag nog even een deal sluiten met Yosh. Want wie gaat het openen van de kluis betalen? Joop heeft voorgesteld om het samen te betalen maar dan krijg hij de helft.

Slim van Yosh. Dat scheelt hem een hoop kosten. We weten namelijk eigenlijk bijna zeker dat hij leeg is. Toch ben ik zo enorm nieuwsgierig om te weten wat erin zit.

Nieuwsgierigheid, daar heeft Joop nooit last van. Dat is best jammer.

Yosh heeft zoveel van ons allebei. Ik kan nooit iets voor mij houden als ik enthousiast ben.
Volgens mij heeft Yosh dat van mij. Hij was vier toen hij op vrijdag fluisterde: “Mam, ik mag nog niet van de juf zeggen dat ik voor jou een wattenpop heb gemaakt voor Moederdag”.

Ik heb bedacht om er een griezelparty van de maken. Met stoeltjes in de kelder onder het genot van een bakje koffie of misschien wel een drankje. En dan kijken hoe die meneer hem gaat openboren. Die man heeft natuurlijk geen idee wat er achter dit idee zit.

Ik deel de inhoud van de kluis met de bloglezers. Alleen dan wel op papier.
Je weet maar nooit #ongeduldig.