Een nieuwe week, een nieuwe ronde, een nieuwe kuur. Waarom dan geen nieuwe kans?

Ik zou zo graag willen dat iemand me kan vertellen hoe ik dit het beste kan doen?

Het doet zo’n pijn en ik ben zo in en in verdrietig. Juist op de momenten dat Joop en ik samen zijn, gewoon thuis en niks anders dan gewoon een beetje TV kijken, ben ik zo in en in gelukkig.

Het huis uit gaan doen we eigenlijk alleen om de benodigde boodschappen te halen of om samen ergens wat te eten.

Dit weekend was Joop van plan om zijn ouders te verassen met een bezoekje. Alleen zijn broer Bert was op de hoogte. Joop vroeg of ik zin had om mee te gaan. De andere keren had ik het overgeslagen maar dit keer was ik vastbesloten om mee te gaan. Ik had zelfs verzonnen hem te vragen even langs één van zijn andere broers te gaan omdat hij en zijn vrouw net klaar zijn met een grote verbouwing. Toen we net wakker waren bleek al snel dat het bezoekje er niet in zou zitten.

De vermoeidheid was te groot om de reis te maken. Het is toch bijna 1,5 uur heen en dan ook weer terug. We zijn dus thuis gebleven en hebben het heel rustig aan gedaan.
 

Vandaag gaat Joop bloed prikken en vanmiddag hebben we het gesprek met de longarts.

Als het bloed goed is mag hij morgen aan zijn tweede ondersteuningschemo beginnen.