Het bezoek van mijn zus en haar zoon en dochter was erg gezellig. Er is natuurlijk een traantje gelaten maar ook erg veel gelachen. Ook Yosh was gekomen. Ze waren eerst, net als iedere vrijdag, bij mijn ouders wezen eten. Patat, zoals elke vrijdag.
 

Ik was sinds het gesprek met de huisarts reuze depri en volgens Joop was ik erg ongezellig. Om vier uur besloot ik een uurtje te gaan slapen.  Op de bank in slaap vallen zou er ’s avonds niet inzitten.
De doofheid van Joop had weer gevolgen. Joop had Driss niet aan de schuifpui horen krabbelen dus die kwam mij wakker maken via het raam van de slaapkamer.

Ja, en voor vijf uur gaan liggen heeft ook tot gevolg dat je telefoon nog een paar keer gaat.
 

Met die vergeetachtigheid van Joop blijkt het wel mee te vallen. Hij is het gewoon af en toe zat om te vragen om iets harder te spreken. Dan laat hij voor het gemak het zachte gedeelte maar aan zichzelf voorbij gaan. De huisarts gaat contact opnemen met een KNO arts want zijn enorme doofheid is wel een raar probleem. Als hij namelijk zijn hoofd gekanteld houdt kan hij wel horen maar dan krijg je zulke rare gesprekken. We hebben er dus ook met Mar, Pat en Roy weer enorm om gelachen. Yosh en ik hebben even voorgedaan hoe wij cruciale beslissingen erdoorheen jassen door het verschil in volume.
 

Het proeven van de collega’s van Joop kwam ook ter sprake en toen gingen ook Mar, Roy en Pat aan de proeverij. Ze gingen zowaar ook aan mijn ‘Antwerpse Handjes’ beginnen.

Driss was de hele avond prominent aanwezig en vond het nodig zowel Patty als Roy af en toe aan te vallen. Volgens mij is hij van mening dat er deze week wel genoeg mensen over de vloer zijn geweest.
Al die indringers in zijn huis maken dat hij zich steeds gekker gaat gedragen.

Joop heeft Roy gevraagd of hij één van de dragers van de kist wil zijn op zijn uitvaart. Roy mocht daar natuurlijk over nadenken. Die tijd had hij niet nodig want hij heeft aangegeven dit graag voor Joop te doen. Yosh gaat de plek van Joop vervangen bij het dragen van zijn vader aanstaande maandag. Autist als ik ben, was ik van mening dat het dragen van de kist dan door de zes broers van Joop zou gebeuren. Daar zat ik dus helemaal mis. Er maken graag 2 broers plaats bij het dragen van Joop voor Roy en Yosh. Het is net zo’n eer om met moeder Botterhuis te lopen als Joop te dragen. Zo had ik er nog niet over nagedacht. Je kind verliezen is onmenselijk. Dat ook nog net na het overlijden van je man is dubbel op.

Het is voor ons allemaal veel te veel en dubbel op. Dat merk je iedere keer weer.