De hyperactiviteit van Joop houdt nog aan. Gelukkig voelde hij zich gisteren nog goed.
Hij is lekker de hele dag aan het knutselen geweest.  De slapeloosheid blijft, net als de prognose.
 

Al met al genieten we veel. Waarom nu pas? Zowaar ’s avonds met een wijntje en de kaarsjes aan in de tuin. Het is er ook wel heerlijk weer voor. Ja, en met een fout muziekje op de radio volgt het ene na het andere breekmomentje elkaar dan snel op. Gelukkig is Joop veel sterker dan ik.

Gisteren is Yosh voor ons komen koken. Samen met Marijn heeft hij hier gegeten voordat hij naar trainen ging. De bedoeling was dat ze om 22.00 uur nog even terug zouden komen om iets te drinken in de tuin. Joop had er erg naar uitgekeken maar helaas ging het niet door. Toen hebben we nog maar samen een paar afleveringen van een serie op Netflix gekeken.
 

Al met al gaan we dus iedere keer wel heel laat naar bed. Joop in de hoop dat hij dan in slaap zal vallen. Dat blijft lastig. Meestal gaat hij er na een uurtje of 2 proberen weer uit om dan tegen de ochtend terug te komen. Dan lukt het meestal wel. Het is dus allemaal maar een raar ritme.

Mijn vader is ook nog langs geweest en ook dan zit Joop er trots bij in onze prachtige tuin.
Volgens Joop hebben we het gewoon vreselijk getroffen. Met het weer dan neem ik aan.
 

Voor de rest kan ik me namelijk nogal vreselijk druk maken over de enorme pech die ons overkomt.