Net voor mijn vertrek gaf Joop aan dat hij weinig last had van druk op zijn borst.

Sterker nog: Sinds hij niet meer misselijk is komen de al zo bekende opmerkingen en galgenhumor in een rap tempo terug. Zo was er volgens Joop een sterke aanwijzing dat de druk op zijn borst was afgenomen door het idee dat ik een paar uurtjes van huis ging.

Geen haast en geen telefoontjes. Dat was het verzoek.Hij zou even lekker gaan relaxen.

Ik heb het woord nog even opgezocht op internet voor de exacte betekenis.
Daar staat toch echt iets heel anders. Ben ik dan in de war?

Om 12.39 kwam er een Whatsapp.  “Wat zal je schrikken, wel mooi glad! Yosh komt zo kijken” Huh? En ja hoor. Ook in dit geval is afwachten geen optie. Wat had hij een lol.

Pontificaal zat hij mij met een big smile op te wachten. En ja, ik ben geschrokken.

De rode kleur van de bijwerking is inmiddels weg. Dat in combinatie met een hoofd dat zo glad geschoren is als een biljartbal maakt dat hij wel ineens heel erg in het plaatje past.

Weer een stap, weer wat te vieren. We zijn naar het Zalmhuis gegaan en hebben heerlijk op het terras gegeten.

Toen we thuis kwamen was de buurman de tuin aan het doen. Hoi, Hoi. Toen Joop de gang inliep en ik zijn achterkantje zag dacht ik: die buurman denkt vast: “Zie ik dat nou goed?”.