Gisteravond gingen we net als eerder deze week even samen een ijsje eten.
Gewoon even op een terras zitten en genieten van elkaar en een ijsje.

Joop vroeg: “Waarom doen we dit eigenlijk nu pas? Moet je daarvoor eerst weten dat je dood gaat?”. Bam, die kwam binnen maar ik kon hem nog wel ‘handelen’.
 

We weten immers allemaal dat we dood gaan. Youp van ’t Hek, onze favoriet, heeft dit een keer fantastisch behandeld in één van zijn shows. We gaan allemaal dood. We weten alleen niet wanneer. Hoe anders is alles als je ineens weet dat het op korte termijn zal zijn. 
 

Op weg naar de auto begon ik over de handgeschreven brief. We hebben het de aflopen jaren namelijk nooit zoveel gehad over wie wat deed en wie rapporteert aan wie. Joop deed zijn ding en ik het mijne. Ik vroeg dus: “Is die Bob nou weer de baas van Theo?”.
Joop antwoordde: “Nee, dat is de allerhoogte baas van het concern”.

“Oh, wat bijzonder. Aardig dat hij dan de moeite neemt om zo’n mooie brief te schrijven”.
“Ja, heel bijzonder”, antwoordde Joop, “Zo’n brief krijgen namelijk alleen mensen die binnenkort doodgaan”.
 

Waarom lijkt Joop in z’n hoofd al zover verder dan ik?