Vandaag zijn we 23 jaar getrouwd. Ik voel me verdrietig, down en in mezelf gekeerd.
Hoe anders was dat gevoel 23 jaar geleden.

Andere mensen zouden rond dit tijdstip plannen gaan maken. Hoe gaan we ons 25-jarig huwelijksfeest vieren? Joop en ik hebben nooit echt onze jubileums gevierd. Er zijn zelfs jaren geweest dat Joop in het buitenland was en ik hier.
 

De eerste jaren gingen we uit eten. Vaak was het even een pizza, een patatje of Mac Donald. Altijd allebei te druk met ons werk. Ik durf te bekennen dat we het ook
1 jaar allebei vergeten zijn. Gelukkig kwamen we er toch ’s avonds alsnog achter.

Het bizarre was dat ook de hele familie het vergeten was.
 

Ja, en wij konden het natuurlijk weer niet laten om te bellen met dat we met al het gebak waren blijven zitten. Oh, daar kun je mijn moeder zo mee in paniek maken.

Ze vraagt wel tien keer per week: “Waar kan ik Joop nou blij mee maken? Wat kan ik voor hem kopen?”.
 

Joop wil vanavond uit eten maar dit keer twijfel ik. Het is de omgedraaide wereld hier. Over smaakverandering gesproken.

Joop voelt zich met regelmaat hartstikke goed en ik steeds slechter.

Ik ben die knop weer even kwijt.