We  genieten van het weekend.  De zondag begon met veel pijn. Ik schrok me rot omdat ik vannacht lag
te denken aan zijn medicijnpleister. We waren te laat met plakken, klotezooi.
Een schema van hier tot Tokio en wij plakken de pleister te laat.

We hadden ons voorgenomen om dit weekend het kijken van ‘Homeland’ op Netflix af te ronden.
Dat is gelukt alleen nu blijken er nog meer series te zijn die niet op Netflix staan. Dat is zo enorm balen.

Joop lijkt wat anders benauwd. Een beetje snotterig. Ook zijn oren zitten wat dichter dan normaal. Hij zit veel aan de vernevelaar. Inmiddels gebruikt hij in de vernevelaar alleen nog maar Fluimucil. Dat zorg ervoor dat hij het enorme slijm wat beter kan ophoesten. Ook het overgeven was gisteren weer ineens terug. Het is gek dat je dat soort dingen al allemaal gewoon gaat vinden. Zolang hij zich niet beroerd voelt zijn we akkoord. De pijn zal hoop ik snel afnemen nu zijn pleister weer is geplakt. Gisteren kreeg ik nog even een show om te laten zien hoe snel de tumoren ineens aan het groeien zijn. Dan kan het niet anders dan dat die straks pijn gaan veroorzaken.
Heel even dacht ik vannacht: ”Kunnen ze dan niet gewoon nog even chemo geven om die klote uitzaaiingen weg te laten gaan?”.
 

Ik had wilde plannen voor de zaterdag. Kijken voor een lekkere relaxstoel zonder levertijd. Als hij dan nog geen bed in de woonkamer wil dan meer een heel comfortabele stoel. De weerstand was zo groot dat ik dacht: ”Ok, geen stoel”.
Ja, u begrijpt het is allemaal zonde want binnenkort pffff. Dan maar iets aan het advies van de dokter doen.
Ik had nog een aanbod staan van een vriendin voor een gezichtsbehandeling met een massage. Het leek mij raar om haar te bellen en te vragen of ik direct kon komen. Bovendien wist ik dan zeker dat ik over de situatie zou gaan praten en dat wilde ik even niet.  Ik schoot het internet op en vond een schoonheidssalon. Toen ik belde bleek ik gelijk om 13.00 uur terecht te kunnen. Ik koos voor de behandeling van 1,5 uur en Joop was helemaal trots.
 

Joop was enorm in de weer en zat al sinds vrijdag iedere keer aan de eetkamertafel. Twee weken geleden heb ik hem mijn toespraak gegeven. Hij was daar erg blij mee. Ik vertelde hem dat ik het ook wel fijn zou vinden als hij zijn verhaal over zijn leven met mij zou willen opschrijven. Dat heeft hij gedaan. Al 2 weken loop ik hem te pesten want het kwam er maar niet van. Hij zat me wel uit te dagen want mochten er dan ook slechte dingen in? Natuurlijk, alles mag. Nou ben ik natuurlijk reuze nieuwsgierig dus het kostte mij veel moeite om niet in de buurt van de eettafel te komen.
 

De behandeling was heerlijk. Het bleek dat het ook nog mogelijk was om een aansluitende pedicure behandeling te doen, dat heb ik gedaan. Ik was daardoor natuurlijk later thuis dan verwacht. Ik had nog snel een gebakje en bloemen gehaald. Toen ik thuis kwam vertelde ik dat vol trots. Ik riep er nog achteraan: “Wat dacht je? Ze doen ook gelijk haar voeten, ze blijft zolang weg?”.  Joop schoot in de lach en vroeg: “Heb je nog niet op je telefoon gekeken?”. Nee, de laatste keer vóórdat ik in de auto stapte. Hij had een bericht gestuurd: “Doen ze ook gelijk je voeten, je blijft zolang weg”.
Twee zielen, één gedachte, dat is altijd zo geweest. De brief was klaar en ik mocht hem lezen. Joop met zijn eeuwige
A4 -kladblok. Dat gebruikte hij ook altijd voor zijn werk. Vier kantjes had hij volgeschreven over hoe hij de 24 jaar van ons samenzijn heeft beleefd. Wat hij van mij heeft geleerd en wat hij in mij bewondert. Hij zou het zo weer overdoen.
Nou, dat gevoel is geheel wederzijds. Natuurlijk was ik in tranen. Was het van verdriet? Ik denk het niet. Ik was gewoon hartstikke blij. Het was hem echt gelukt een lang maar krachtig verhaal neer te zetten. Het kan dus wel goed zijn als het lang is, hihi. 

Ik zocht op mijn telefoon het nummer ‘Ik zou het zo weer overdoen’ van Marco Borsato op. Het gekke was, dat Joop dit nummer helemaal niet leek te kennen want hij vroeg nog met wie Marco Borsato het zong. Bij het luisteren kwamen de tranen. Vanmorgen heb ik het nog een paar keer geluisterd. En daarbij bedacht ik mij: het klopt helemaal niet.
Nee, nu nog niet. Binnenkort wel.