Bij binnenkomst had ik het idee dat Arie dacht “Waar ben ik nou?”.

Een studentenhuis met wel een grote TV. Een ouder stel. Hij had natuurlijk
geen idee dat dit één van onze uitjes was in plaats van Tokio of New York.
 

De opmerkingen waren natuurlijk niet van de lucht: ‘Ben je vroeger inbreker geweest?’.
En toen het verhaal kwam over het prachtige familiebedrijf, kwam natuurlijk de opmerking: ‘Was je opa dan vroeger bankrover?’.

Arie vertelde ook dat er soms weleens iets niet lukt. Dan heeft hij altijd contact met zijn oom. Die had ik ook gesproken om de afspraak voor het openen van de kluis te maken.
 

Ik was oprecht blij dat het bedrijf Arie had gestuurd.
 

Het boren duurde dus veel langer dan verwacht. De boor had het zwaar, net als wij.
Tijdens het wachten kregen Joop en ik een kijkje in de goedgevulde vriezer en koelkast.
 

Alles van de Lidl, want ze letten wel op de kleintje.

Yosh kwam ineens met lekkere ijsjes. Volgens mij zijn er helemaal niet zoveel klanten waarbij Arie een ijsje krijgt.