Vandaag hebben we veel gedaan. Om 09.30 uur kwam Jeroen. Hij is uitvaartverzorger bij Dela.
We hadden met hem een voorgesprek over de uitvaart van Joop. Yosh en ik zagen enorm op tegen het gesprek.
Uiteindelijk zijn zowel Joop, Yosh als ik hartstikke blij dat we het gedaan hebben. De grote contouren staan.
De datum laten we u nog weten. In tegenstelling tot de dagen ervoor was Joop in goeden doen.
De Dexamethazon deed weer wonderen. En als Joop zich goed voelt, dan is hij vervelend.
In positieve zin dan. Ik vrees dat die meneer van Dela nu bij de professionele hupverlening loopt.

Het klinkt raar maar we hebben ook nog gelachen. Ik kan gewoon niet uitleggen hoe blij ik ben dat we dit eerste gesprek al achter de rug hebben. Het gesprek duurde uiteindelijk toch nog meer dan 2 uur. Dat is voor Joop op zich natuurlijk al een wonder. Een gesprek van 2 uur. Voor mij is het heel gewoon. Bij het uitzoeken van de kaart begon Yosh zich er flink mee te bemoeien. Hij was niet blij met de kwaliteit van het papier. Volgens mij had die Jeroen dat nog nooit meegemaakt. Hij ging dus gewoon heel vriendelijk voor ons naar de drukkerij bellen of we ook ander papier konden kiezen. Ja, we zijn zeikerds. Gelukkig is het mogelijk om ander papier te kiezen. Er was wel een ander, heel groot probleem. Door de dikkere kwaliteit papier zijn er nu 2 in plaats van 1 postzegels nodig. Nou, dat is prima. Ook hebben we gekozen voor 1 versie van de kaart in het Nederlands en 1 in het Engels. Joop heeft natuurlijk altijd gereisd, her en der gewoond dus een heel groot gedeelte van zijn collega’s is Engelstalig. Het leek ons om die reden gepast ook een kaart in het Engels te laten maken.
 

Jeroen was heel blij dat we heel goed weten wat we willen en wat we vooral niet willen. Hij is er dan om alles voor ons in orde te maken conform hoe wij het willen. Niks moet, alles mag. Vrij snel had hij door dat er tussen Joop en mij een gigantische dosis humor heen en weer vliegt. In sommige gevallen nog steeds ‘Galgenhumor’. Die kwam duidelijk naar voren tijdens de keuze voor het graf. Nemen we een klasse 1 of een klasse 2 graf. We wisten eigenlijk niet wat het verschil was. Het stond ook niet in de opgave dus Jeroen ging weer even bellen. Dit keer met de begraafplaats die we hebben uitgekozen. Het verschil zit hem in de maat. Een klasse 1 graf is breder dan een klasse 2 graf. Terwijl ik Jeroen het hoorde zeggen, keek ik alleen maar naar Joop. En natuurlijk, daar kwamen zijn handen. Hij begon meetgebaren te maken en maakte met zijn mond het gebaar ‘Past niet’. Ik schoot enorm in de lag. Jeroen keek mij aan en ik zei: ”We doen klasse 1 anders denkt hij dat ik er niet in pas”.
 

Yosh had volgens mij alleen maar zoiets van: “Oh hemel, zijn dat mijn ouders?”. Ook hij heeft het gesprek als zeer positief ervaren. Hij heeft dezelfde handicap als zijn moeder. Hij mag je wel of hij mag je niet. De klik met Jeroen was er gelukkig. We hebben Jeroen dan ook aangegeven dat we hopen dat hij kan zorgen dat hij de zaak van Joop tot aan het einde mag afhandelen.