Yosh was lekker thuisgebleven. Wij hadden dat zelf gevraagd. Zijn afstudeerperiode is zwaar geweest.
We zijn blij en trots dat Joop dit allemaal nog mag meemaken.
 

Net vóórdat we het ziekenhuis instapten belde hij nog. Weet je zeker dat ik niet mee hoef?  Nee, we wisten het zeker. Toen we het ziekenhuis uitstapten heb ik hem gelijk gebeld. Ik heb hem ook de foto gemaild die we in overleg met de arts gemaakt hadden. Op de foto ziet u links de afwijking die ze nu blijven volgen.
Hij appte terug: Zijn die  hersenen van die ouwe zo klein? Ik vrees dat hier nog enige rancune op volgt.
Ik vroeg nog aan de arts: ’Zit het in een plekje waar geregeld wordt of hij aardig tegen mij doet?’.
 

Hoe raar het ook klinkt, het was een fantastische dag die we vanavond gezellig gaan afsluiten.

We hebben gewoon een afgestudeerde zoon, dan ben je al gewoon oud.

Morgen een nieuwe dag.