Midden in de nacht heb ik een blog geschreven. Door een internetstoring kon ik het blog niet eerder plaatsen dus heb ik een update gemaakt naar de laatste stand van zaken van negen uur. Joop lijkt gewoon nog bij ons te willen blijven.
De pomp is aangesloten en al een paar keer flink opgevoerd. Toch blijft hij onrustig en blijft het inslapen uit.
Naast extra morfine spuiten ze ook Haldol in. Daar hebben we nog wel even om gelachen want dat heeft hij natuurlijk van ‘Homeland’, zijn favoriete serie. De huisarts, het wijkteam van de thuiszorg en het specialistisch team wisselen elkaar af.
Als het dan echt mis gaat, dan hebben we altijd nog onze buurvrouw Mieke. Zij kwam helpen toen er per ongeluk iemand op de zak van de katheter was gaan staan. Joop heeft zijn zin gekregen: er is geen ziekenhuisbed.

Het bed uit de logeerkamer staat naast ons waterbed in onze mooie, nieuwe slaapkamer. Joop ligt in dat bed en Yosh, ik, Sandra en wie er wil komen liggen, ligt erbij. Er zijn er denk ik weinig die begrijpen dat we het fijn en gezellig hebben.
En ja, er is soms ook nog gelachen. Natuurlijk is er ook veel gehuild. Al is het vaak gelukt de tranen te laten verdwijnen met wederom de zoveelste anekdote. Zondag was ik vergeten Joyce te bellen. Dat is de ex-vrouw van Roy en nog steeds een deel van onze familie.
Gisteren belde ik haar wel. Ze was aan het werk en was heel erg verdrietig. Zij en Joop waren erg gek op elkaar.
Ze vroeg mij of ze na haar werk mocht komen. Natuurlijk was dat goed. Ze kwam en ze kroop lekker bij mij in bed.
Het was goed om het zo met elkaar te beleven. Later heb ik haar nog even gepest over hoe dat nou was, met Joop in bed.

De hele familie, dit keer inclusief de schoonzussen, is ’s middags gekomen. Joop zijn broer Han kon gelukkig nog tegen Joop vertellen dat hij een nieuwe baan heeft. Er zijn heel veel lieve dingen uitgewisseld. De broers van Joop houden samen met Yosh, San, Roy en Patty een wake.

Dat wil zeggen dat ik af en toe even uit bed kan en dat ik zowaar gisteravond een paar uurtjes geslapen heb. Volgens de jongens lag ik vreselijk te snurken. Gelukkig hebben ze daar zelf ook allemaal last van. Ieder plekje hier in huis is bezet met iemand die ligt te slapen. Yosh heeft een lading tandenborstels geregeld dus iedereen is vandaag weer fris en fruitig. Midden in de nacht kwam Tim op visite, zijn vader is 4 jaar geleden overleden aan een hersentumor. Ook zijn moeder leest het blog en praat Tim bij. In de loop van de nacht is er een pomp bijgekomen, dit keer een morfinepomp. Twee broers van Joop zijn de medicijnen gaan halen in de apotheek. En dan ineens staat er een lieve boodschap op de bijsluiten. Er staat een bekende in de apotheek. Haar zoon Kjell was ooit één van de hoofdrolspelers in een cursus die ik maakte over het omgaan met dove en slechthorende kinderen.

Joop bleef de hele tijd zo spoken. Het is onbegrijpelijk dat hij zo onrustig bleef. Zijn hartslag bleef giga hoog en krachtig. Zaterdag kwamen 3 taarten en twee dozen koekjes van de Koekela. De taarten waren voor bij de koffie en de dozen met koekjes voor mij. Nou lijken die broers van Joop een beetje op ‘onze’ Belgen: ik kom beneden, zijn alle twee de blikken leeg!

Ik heb vannacht een paar uurtjes geslapen. De broers van Joop hebben 2 om 2 zitten waken. Vandaag een nieuwe dag.  Zojuist ben ik even aan wat bellen gaan hangen. Er komt straks wederom specialistische hulp.

We zijn allemaal verdrietig en stil. Dit is mensonwaardig en dit zou Joop nooit zo gewild hebben. Ik wil een kleine waarschuwing uit doen gaan.

Ga de komende tijd mij maar niet vertellen dat palliatieve sedatie een waardige manier van heengaan is.

Je krijgt dan waarschijnlijk niet alleen mij maar nog een paar Botterhuisjes over je heen. U bent gewaarschuwd.