Tijdens de avondwake zag Joop één van zijn jeugdvrienden terug. Het weerzien was hartelijk en warm. Constant had, net als Ab, een andere jeugdvriend van Joop, aangegeven langs te willen komen.

Door al het werken, werken, werken hebben wij nooit enige moeite gedaan om onze sociale contacten te onderhouden. Als we elkaar zien is het goed maar we hebben eigenlijk nooit tijd gemaakt om contacten te onderhouden. Ons gezin, onze familie, dat was en is voor ons voldoende.

Het deed Joop ook zichtbaar goed dat Ab naar de uitvaart van zijn vader gekomen was. Na het afscheid nemen was er een informeel samenzijn. Eerst allemaal koffie, een borrel en een hapje en dan pas condoleren.
 

Ik vertelde Joop dat Ab er was. Hij vroeg direct waar en hij is direct op hem afgestapt. Dat is zo fijn als er nooit ruzie is geweest, het is dan altijd weer gelijk goed. Natuurlijk respecteert iedereen de keuze van Joop om dit geheel en alleen met ons samen te doen. Al maakt dit het ’er soms niet gemakkelijker op. Het was laat toen we het crematorium verlieten. Joop was met Sandra in het ouderlijk huis van Joop. San had koffie gezet en we hebben nog even lekker met elkaar samengezeten en nagepraat.
 

En dan, dan is er ineens dat tijdstip van weggaan. Dat is altijd confronterend en verdrietig. Een dikke knuffel, een kus en dan weg. Gelukkig waren de tranen snel gedroogd want het hele gezelschap heeft ons uitgezonden. U raadt het al, met ‘Toedeloo’.
 

We zijn toen toch ook nog maar een extra rondje gereden.