Heerlijk, om zeven uur stond Ronald voor de deur. Eerst een bakkie en dan aan de slag.

Met een heerlijke onbevangenheid vroeg hij: “Mag ik vragen wat je hebt?”.

 

Natuurlijk mag dat. Iedereen mag alles vragen wat hij of zij wil. En het gekke is: we geven nog overal antwoord op ook. Hij vertelde eerlijk dat hij moeite had gehad om naar ons toe te gaan.
 

Je verwacht natuurlijk dat er een heel zielig vrouwtje zit die de hele dag aan het huilen is omdat ze weet dat haar man, haar grote liefde, binnenkort komt te overlijden. Hoe anders is de situatie hier.

Joop en ik lopen de dollen, grappen en grollen uit te halen en er is gewoon tijd om te lachen en even de tijd te nemen voor elkaar. Dat kan voor een buitenstaander natuurlijk hartstikke verwarrend overkomen.

Vrijdag heeft hij het plafond en een gedeelte van de muren afgekregen. Zaterdag de rest.

“Mag ik dan ook om zeven uur komen?” vroeg hij vriendelijk. Natuurlijk mag dat. Al kom je om zes uur. We zijn toch op. Vanmorgen waren we om half vijf op. Joop zei nog: “Jammer dat we zijn nummer niet hebben”. We hadden hem anders ongetwijfeld een bericht gestuurd met: Kom je al?

We besloten er om te wedden of hij eerder zou komen.