Dag 1 na de chemo. Vannacht was heftig. Joop had ernstige maagklachten. Maagzuur, maagpijn. Genoeg om hem de hele nacht wakker te houden. Vandaag overdag gaat het weer redelijk.
 

Yosh en ik moeten wel een beetje lachen om de bijwerkingen van de medicijnen. Hij is een beetje hyper de pieper. Het voelt een beetje als een ADHD-er. Dan de drukke variant. Verder ook weer die lekker rode kop wat maakt dat hij er goed uitziet.

Gelukkig was vandaag eindelijk Porsche klaar. Joop en Yosh gaan daar lekker van genieten.

Ik ben lekker aan de High Tea gegaan met een vriendin.

Lekker even bijkletsen en uit de zorgen. Dat is af en toe gewoon even nodig.

Morgen ga ik weer een dagje werken. Dat voelt dan toch weer dubbel.

Ver van huis, dat is lastig. Joop en Yosh gaan op pad voor een radio voor in de auto.

Met een beetje mazzel zijn we allemaal gelijk weer thuis.

Voor iedereen is zijn eigen verdriet het grootst. Toch zit ik vanavond sprakeloos de documentaire over de MH17 te kijken. Mijn hemel. Zo’n oma die dan haar dochter,
zoon en vier kleinkinderen in 1x kwijt is. Geen mogelijkheid om herinneringen te bouwen.
 

Confronterend is ook de aankondiging dat er aanstaande zondag een nieuwe programma gaat beginnen op SBS6. Allemaal mensen die in dezelfde situatie als wij zitten.

Of ik ga kijken? Ik weet het nog niet. Misschien doe ik nog ideeën op.

Hebben die ook een blog? Hoe doen zij het? Willen zij wel visite?

Eigenlijk maakt het helemaal niks uit hoe een ander het doet.
 

Wij doen het gewoon op onze eigen manier. De tijd zal leren of het de juiste is.