Vandaag hebben we een vervolggesprek met onze huisarts over palliatieve zorg.
Bianca heeft in een telefoongesprek aangegeven dat het een goed moment is om gesprekken met de thuiszorg te gaan opstartten. Ik vertelde haar het verhaal van onze buurvrouw. Onze buurvrouw Mieke werkt bij de thuiszorg. Als wij kiezen voor de organisatie waar zij werkt, is er een kans dat we Mieke krijgen. Normaal gesproken wordt dat soort dingen vermeden. Collega’s ruilen dan hun diensten. Alleen in de weekenden, op feestdagen en ’s nachts zou het kunnen zijn dat we dan Mieke krijgen.

Mieke gaf mij maanden geleden het advies om er met Joop over te spreken wat hij daarvan zou vinden. Ieder mens heeft recht op waardigheid en wat zou u ervan vinden als uw buurvrouw uw intieme delen komt wassen? Die zinsnede had ik iets anders verteld tegen Joop. Mieke stond een keer aan de deur en u hebt Joop de afgelopen maanden wat beter leren kennen. Joop zei: ‘Wat hoor ik? Wil jij mijn …. niet komen wassen?’. 

We hadden weer de grootste lol. Dat verhaal  vertelde ik tegen Bianca. Zij heeft al maanden door dat Joop helemaal  geen toevoegde waarde ziet in een gesprek over het verloop met een oncologisch verpleegkundige. Ik heb dat wel omdat zij natuurlijk feilloos weet wat ons te wachten staat. Aan haar maar ook aan Mieke heb ik aangegeven dat ik soms wil praten met iemand die dit heeft meegemaakt.
 

Aan de andere kant vraag ik mezelf af: “Wil ik het wel weten?”.