Ik kom al jaren in Sas van Gent. In het begin jaarlijks en tegenwoordig 2- jaarlijks omdat ook die bedrijven aan de e-learning zijn.
 

Het taxibedrijf heeft ook een prachtig zalencomplex. Wel een zalencomplex waar ook rouwdiensten gehouden worden. Een aula, een koffiekamer, een koelcel. Ik heb er in het verleden weleens een rondleiding gehad. Nu loop je daar toch anders.
Hoelang mogen/kunnen wij dat nog uitstellen? En dan ineens ben je weer verdrietig gestemd.
 

Dit keer was het in verband met de lange reisafstand, een middag- en een avondtraining.

Trainingen duren verplicht 3 uur. Dat is dus best heavy voor de stembanden. Tussen de trainingen door heb ik heerlijk gegeten met de directeur van het ene bedrijf en zijn vrouw.

Het andere bedrijf had na de middagtraining een heel leuk pakket gemaakt.
Een Zeeuws pakket om precies te zijn. Allerlei Zeeuwse lekkernijen inclusiefs Zeeuwse biertjes. Nou, die kunnen naar Yosh of Joop.
 

Behoorlijk moe kroop ik rond kwart voor tien weer achter het stuur. Terug over Terneuzen. Onderweg heb ik Joop weer aan de lijn gehad. Hij was nog steeds hyperactief. Toen we om twaalf uur gingen slapen waren we zo uitgeput dat we samen de wens uitspraken tot minimaal zeven uur te willen slapen. Driss was er niet dus die kon ons niet midden in de nacht wakker maken omdat hij last had van zijn claustrofobie.
 

Het is mislukt. Om vijf uur sloop ik naar beneden waar Joop al enige tijd op zat. De krant was al uit en het internet afgestruind. Het lijkt een beetje op vóór de diagnose.