Joop Botterhuis, beter worden was geen optie 
± 140 minuten resterend

Ik moet eerlijk bekennen dat het ons niet gelukt is om ons te houden aan het reglement. Al de hele week ben ik vrij instabiel. Dat heeft natuurlijk te maken met de uitslag van de MRI, de slechte toestand van Joop deze week, de enorme verbouwing en de druk van de opnamedagen. Afgelopen vrijdag hadden wij een opnamedag met het hele team. Het gebeurt weinig dat we draaien met zo’n grote hoeveelheid mensen. De acteurs, cameramensen, de fotograaf. We zijn dan al gauw met 10 man. Om 9 uur ging ik naar de studio. Pas om 18.00 uur waren we klaar. Toen ben ik nog gebleven om samen met Mar, Pat, Yosh, San en Peter en Yvon de boel klaar te zetten. Dan is het soms gewoon even allemaal teveel.
 

Om half negen barste - als gevolg van de zangkunsten van Ronnie Ronaldo - het feest los. Heerlijk dansen met mijn nichten die bekend staan als feestbeesten. Het ging eigenlijk best lang goed. Ik was heerlijk aan het dansen en Joop zat heerlijk te kletsen. Dat zitten en kletsen ging hem redelijk goed af. Enige inspanning is gewoonweg teveel, al zag hij er ook dit keer weer hartstikke goed uit.
 

Toen Ronnie ‘Samen zijn’ inzette hield ik het niet meer droog. Volgens mij is dat weinig mensen opgevallen, dat hoop je dan. Natuurlijk wilde ik één keer dansen met Joop. Dat deden we op ‘Ik hou van jou, ik kan niet leven in een wereld zonder jou’. Fijn, die songteksten. Na dat nummer ben ik maar even naar de WC gegaan. Volgens mijn moeder was mijn schmink doorgelopen. Daarna ging het weer redelijk goed. Het nummer ‘We hebben een bootje’, zorgde voor veel hilariteit. En toen ineens hoorden we de eerste klanken van ‘Mag ik dan bij je zijn’. Ik zag mijn zus verschrikt tegen Ronnie zeggen: ‘Nee, die niet’. Wat dat aangaat zit het regelen er bij ons allebei flink in. Ronnie viel even stil. Natuurlijk was hij op de hoogte van de situatie en had al gezegd dat je aan dat soort situaties niet kunt ontkomen. Maar wil je dat wel?  Ik riep dus ‘Laat maar’.
 

Dat nummer was voor Yosh en mij. Natuurlijk huilden we samen en ik denk dat er ook mensen om ons moesten huilen. Sorry hiervoor. Ik heb echt mijn best gedaan om me aan het reglement te houden. Ik heb het immers zelf opgesteld. Het is mislukt maar het feest was geslaagd. We hebben onze ouders een fantastisch feest gegeven. Het heeft op mij maar ik denk op iedereen, een onuitwisbare indruk achter gelaten.

En zoals een oud gezegde ons leert: ‘We hebben altijd de foto’s nog’.