De spannende tijd gaat nog even door. De eerste aanvraag voor Erasmus MC is afgewezen.
Er is aantoonbare progressie van de tumoren nodig. Op dit moment is er nog onbekend of de kanker verder aan het woekeren is. Dat wil zeggen dat Joop de juiste keuze heeft gemaakt om vorige week toch voor zijn ondersteuningschemo te gaan. Hij heeft daar weer hartstikke goed op gereageerd. Een week lol, lachen, druk en geen pijn. Helaas is het dus alweer over. Na het dagje bij zijn ouders was hij volledig kapot. Gelukkig kon hij lekker slapen want ik was trainingen geven in Tilburg.
 

Nou ben is geveld door een griepje maar daarover mag ik natuurlijk niet klagen, of toch wel?
 

Joop kijkt mij in ieder geval met een scheef oog, hij kan dat ook, aan als ik na een flinke hoespartij zeg:
“Het doet echt zeer hoor”. Een simpel griepje lijkt nu zo klein. Al sniffend en snotterend en met een doos paracetamol ben ik op weg gegaan naar Tilburg. Een heerlijk bedrijf waar ik al jaren kom.

Een paar maanden geleden wonnen ze de aanbesteding van het grootste vervoerscontract van heel Nederland. Ik heb een cursus voor ze gemaakt. Het indienen van hun offerte viel net in de periode dat wij de diagnose van Joop kregen. Tijdens het schrijven hadden ze mij af en toe nodig voor een vraag. Tussen de ziekenhuisbezoekjes aan Joop door had ik ze af en toe aan de lijn. Ze weten dus vanaf de eerste minuut wat er hier aan de hand is. En zoals vaker gezegd, niemand gunt ons dit en het maakt het ook heel tastbaar dat het ook jezelf kan overkomen.
 

Het ontwikkelen van de cursus is keurig iets naar voren geschoven zodat hij een maandje voor tijd al klaar is en ik hem al aan de chauffeurs heb kunnen aankondigen.