Afgelopen zondag kreeg Joop een doos bonbons van zijn broer en schoonzus uit Amsterdam.
Vandaag hadden we ‘echte’ Belgen op bezoek. Het zijn oud-leidinggevenden van Joop.

Tijdens alle eerdere bezoekjes werden wij altijd verwend met zeer speciale Belgische Chocolade.
Nou is er een probleem. Ik lust geen chocolade. Joop moet daar altijd erg om lachen.
Hij had daardoor altijd meer. Want ook ik kreeg vaak chocolade als geschenk of bedankje.

En natuurlijk ben ik ook weer geen ‘echte’ vrouw omdat ik geen chocolade lust.
Het is dan natuurlijk ook wel weer één van de weinige dingen die ik niet lust.

Nou was er met de chocolade van onze Belgische vrienden altijd wel een probleem.
Ze vonden het zelf óók zo lekker dat de chocolade soms al op was als ze naar huis gingen.
Om die reden heb ik vandaag maar geen risico genomen met de heerlijke koekjes die ik kreeg.
 

Voordat ze kwamen was mijn vader op bezoek. Hij had zijn wekelijkste uitje en er was opvang bij mijn moeder. Hij had Joop alweer 2 weken niet gezien en hij wilde hem heel graag even condoleren met het verlies van zijn vader. Het is voor Joop heel fijn om te weten dat ook mijn zus, haar kinderen en mijn vader de uitvaart van zijn vader gaan bijwonen.

Toen onze gasten arriveerden ging mijn vader weg. Wel met de belofte dat hij volgende week weer komt. Natuurlijk heeft ook hij enorm veel moeite met de situatie.

Voor de lunch heb ik onze ‘Amsterdamse’ chocolade op tafel gezet. Dat was een spannend moment.
Zij gingen de chocolade keuren. En ja, ze moesten toegeven: de chocolade was goed, heel goed. Dat was natuurlijk wel even een pijnlijk moment. Natuurlijk zijn er nog wat andere pijnlijke momenten gevolgd. Alleen als ik zie hoeveel energie en plezier Joop heeft van zo’n bezoek, dan doet dat mij goed, heel goed.

Hij heeft sinds hun vertrek al 10 keer gezegd: “Het was leuk, hè?”.

Benoit en Filip zijn vaste bloglezers. Alleen hadden ze het blog over gisteren natuurlijk nog niet gelezen. Ze waren al onderweg toen ik het plaatste. In geuren en kleuren hebben Joop en ik ons gesprek dus nog even met ze doorgenomen. Maar ook onze gesprekken met de huisarts over euthanasie.