Vrijdag ging om 16.15 uur ging de telefoon. De huisarts stond mega  in de file. Het was weer een rampenplan vanaf Zevenkamp richting Capelle. Hij vroeg zich af of het een beginnersfout was dat hij de weg binnendoor gekozen had. Om 17.00 uur ging zijn dienst op de huisartsenpost beginnen. Dat ging hem dus niet meer worden.

Ik baalde natuurlijk als een stekker. Een optie was om die avond met Joop naar de HAP te komen. Daar voelde Joop zich alleen veel te beroerd voor. De huisarts bood aan om te kijken of het een optie was om thuis langs te komen en dan vanuit de dienst van de huisartsenpost. Joop is immers benauwd, heel benauwd.

Al vrij snel hing hij aan de lijn. Joop was inmiddels naar bed gegaan. We komen eraan.
 

Dat is toch gek. Het is lang geleden dat hier zo’n soort ambulanceauto voor de deur heeft gestaan.

Wel bij onze buren toen onze buurman Henk recent een hartinfarct kreeg maar hier gebeurt dat eigenlijk niet. Samen met Ronald ging ik Joop wakker maken. Hij blijkt geen longontsteking te hebben. Even werd er gedacht aan een longembolie. Alleen hij heeft geen koorts en het zuurstofpercentage is goed.

Misschien toch de combinatie van de kanker en de griep?  Natuurlijk was er geen tijd om lang door te praten over hoe nu verder? Al bracht Ronald wel een paar keer ter sprake dat we nu wel moesten gaan opschieten met dingen regelen en aangeven hoe we alles willen. Er is anders zomaar een mogelijkheid dat anderen straks voor je gaan beslissen. Daar hebben Joop en ik allebei een hekel aan. We houden allebei het liefst de regie strak in handen. Joop heeft inmiddels zijn doos pijnstillers leeggegeten dus Ronald zorgt voor een nieuw recept.
 

Het gesprek wordt maandag voortgezet. Natuurlijk heb ik aangegeven dat ik er enorm veel moeite mee begin te krijgen om Joop alleen te laten. Wat als er iets gebeurt als ik er niet ben? Ronald deed een uiterste poging om dat uit mijn hoofd te praten. Ik zal daar binnenkort weleens een blog over schrijven. Het maakt me nu teveel aan het huilen. Yosh was bij mijn ouders en we zijn tegen elkaar ingereden. Hij is even bij Joop gebleven en ik ben mijn moeder gaan feliciteren. Ik was niet op mijn paasbest want emotioneel was ik gewoon leeg.

We kijken uit naar het bezoek van de ouders van Joop en zijn broer en schoonzus. Ze gaan eerst het huis van Yosh bezoeken en komen dan hier heen. Ook zaterdag was volledig pet. Samen met mijn zus ben ik krukjes wezen kopen voor in de slaapkamer. Dan ineens bemerk je dat het raar is als de dokter en zijn chauffeur moet blijven staan. De benauwdheid is extreem. Soms heeft Joop gewoon het idee dat hij stikt. Dat is natuurlijk harstikke angstig. Ik ben blij dat we morgen weer naar de dokter gaan.

Het gesprek met Dr. Dezaire is verschoven van maandag naar dinsdag. Dan heeft hij Joop ook besproken met het Erasmus MC. We hebben nog steeds niks gehoord over de bestralingen. Dinsdag misschien. Het was de bedoeling om te kijken of Joop en Yosh volgend weekend naar Manchester zouden kunnen voor een wedstrijd. Daar is hij helaas op dit moment gewoon te slecht voor.