De situatie met mijn moeder is bijna onhoudbaar aan het worden. Ze kan geen minuut alleen zijn, heeft heftige aanvallen van hyperventilatie en ze is enorm verward.

• Is het de hersentumor die zijn werk aan het doen is?
• Is het de beginnende vorm van dementie waar ze aan denken?
• Heeft ze zo’n enorme opdonder heeft gekregen van haar gordelroos?

We weten het niet en zijn allemaal een beetje radeloos. Ik voel mij bezwaard omdat ik niet meer hulp kan geven omdat ik graag het liefst hier in mijn vertrouwende omgeving ben. Thuis, achter mijn computer met het uitzicht op het water gaat het immers goed. Zodra ik mijn aquarium verlaat gaat het mis.

Mijn vader had zich de tijd nadat hij stopte met werken natuurlijk heel anders voorgesteld.

Genieten van het leven in plaats van 24 uur per dag mantelzorger zijn. Zolang het goed gaat is het probleem minder groot dan dat er uitval komt. Morgen nemen ze mijn vader op in het ziekenhuis.
Hij krijgt een uitgebreid darmonderzoek omdat er iets verdachts is gevonden in zijn ontlasting.

Joop heeft zo’n onderzoek ook gehad.  Om het even gezellig te vertellen met zo’n slang aan de onderkant naar binnen. Dan is het belangrijk dat de darmen leeg zijn. Mijn vader is al jaren diabetes patiënt.
Om die reden was het eigenlijk noodzakelijk om hem twee dagen op te nemen. Dat lijkt een onmogelijke opgave. Hij heeft dus nu geregeld dat het binnen één dag kan.
 

Zondagmorgen om 11.00 uur melden en maandagmiddag om 18.00 uur naar huis.

Er is een rooster gemaakt zodat er gedurende die tijd iedere keer iemand bij mijn moeder is.
Mijn zus gaat er zondag slapen. Gelukkig hebben we ook veel hulp van familie, kennissen en buren.
De vraag is en blijft: hoelang gaat een ieder voor zich dit volhouden? Dat weten we niet en ook niet hoe we het kunnen oplossen. Het is misschien tijd dat ik eens een tijdje aan mijn eigen cursusmateriaal ga zitten. Daar geven we tips over dat je het beste niet in discussie kunt gaan of tegen de situatie in.

Nou, ik ben op dit moment een heel slecht voorbeeld.