Met mijn schrijfstijl - als het een stijl genoemd mag worden - is het dan lastig om alles op een kaart te krijgen.

Wat gaat er gebeuren? Joop is dus thuis, lekker bij mij hier op kantoor. Er komen gewoon wat mensen langs.

Mensen die mij bellen, die ik bel, gewoon mensen die het fijn vinden Joop hier thuis te zien. In zijn eigen vertrouwde omgeving, in zijn favoriete kloffie. Omdat hij gebalsemd is ziet hij er prachtig uit. Hij ziet er absoluut beter uit dan de afgelopen dagen. Dat doet ons enorm goed en het maakt het ook gelijk zo onwerkelijk. Vandaag zijn mijn ouders, Janet, Laura en Appie geweest. Dat zijn mensen van mijn werk. Het was hier een kleine privéles Nederlandse uitvaarten. Appie is van Turkse afkomst. Hij wil mij altijd helpen, helpen en nog eens helpen. En vooral ook langskomen en mij vasthouden.

Ja, nou heb je daar natuurlijk wel je handen vol aan. Toen hij hoorde dat Joop heel slecht was wilde hij ook komen. Zondag, maandag en helemaal gisteren toen hij hoorde dat Joop was overleden. Inmiddels hebben wij nog meer respect voor elkaar en elkaars cultuur. Ik heb hem plechtig beloofd dat het zaterdag mooi gaat worden.

Inmiddels weet hij dat wij Joop gewoon in zijn kist laten. Wat hebben we ook weer gelachen en natuurlijk ook weer gehuild. Lieve Laura is vorig jaar haar broer verloren. Hij was nog veel jonger dan Joop. Die kut kanker. Het deed me goed dat door toedoen van Joop gisteren nog iemand gestopt is met roken. Hij heeft dat tegen Joop verteld toen hij hier kwam kijken. Ik kon het niet nalaten om te zeggen: “Ja, Joop is ook gestopt met roken”.

Vanmorgen kreeg ik een SMS van één van mijn eerste vriendjes. Hij volgt mijn blog. Ik was zijn eerste liefde. Ik heb altijd zo’n lol als ik een chauffeur spreek die zegt: ”Ik had iemand in de taxi die jou kent”.

Dan weet ik alweer precies wat er gebeurd is. Does is dan als een balletje in een taxi gestapt en heeft voor de zoveelste keer aan een taxichauffeur gevraagd: “Ken jij Yvonne?”.  Ja, die kennen de meesten wel. ”Dat was mijn eerste liefde”. Ja, dan zijn er wel een paar die zich daar helemaal niks bij voor kunnen stellen. Hij gaf mij een mooi compliment. Vol bewondering heeft hij het blog gelezen. Hij gaf het advies om er ook een boek van te maken. De titel had hij ook al bedacht: “Waarom niet roken!”. Dan is het allemaal niet voor niets geweest. Het is nooit voor niks geweest. In ieder geval heeft het 2 mensen doen stoppen met roken. Al is er 1 bij waarvan ik vrees dat hij het niet vol gaat houden. Als het hem wel lukt, dan beloof ik hierbij plechtig dat hij daar nooit spijt van zal krijgen. Wij genieten van het samenzijn met Joop. Vrijdagmiddag komen ze Joop hier halen. Ze brengen hem dan over naar uitvaartcentrum Schollevaar. Daar hebben we een rouwbezoek. Het is voor mij anders ondoenlijk iedereen hier thuis te ontvangen. Joop blijft dan in het uitvaartcentrum. Zaterdagmorgen komen ze met Joop mij hier ophalen. De familie van Joop en mij is dan hier.

Samen met Joop vertrekken wij dan naar de begraafplaats. Daar hebben ze vanmorgen al enigszins kennisgemaakt met mijn dwangmatige regeldrang. Het is ook zo raar dat ik me er zorgen over maak dat er mensen op de verkeerde plek zullen staan. In Schollevaar is namelijk ook een begraafplaats. Alleen hebben Yosh en ik heel bewust voor Oud-Kralingen gekozen. Er zijn dan zulke rare dingen waar ik me druk om maak. Bijvoorbeeld dat het naar alle waarschijnlijkheid zaterdag gaat regenen. Dan krijg ik de neiging om nog even een flink aantal paraplus te gaan inslaan. Het lukt mij naar alle waarschijnlijkheid niet om net zulk mooi weer te bestellen als vandaag. Vanmiddag concludeerde ik zélf dat ik wel erg in mijn regelgedrag zit. Dat pas precies bij de opmerking die één van de collega’s van Joop vanmorgen maakte. Hij is van personeelszaken en nam direct contact op. Heel zakelijk en praktisch vertelde ik de stand van zaken. Hij merkte op: “Ik hoor het al: je staat in de regelmodus”. En dat was precies de juiste benaming. Vanmiddag vertelde ik zijn woorden aan de huisarts. Die zei: “Ja, dat merk ik ook”.  Het klopt; de regelmodus doet geen pijn en zorgt ervoor dat ik niet huil. Wanneer ik een andere modus aanzet gaat het gelijk fout. Voor nu heb ik maar 1 wens en dat is dat we Joop een prachtige uitvaart kunnen geven. Daarna zien we wel weer.