Onze zonnebank is al heel lang bij Joyce, onze nicht. Wij gingen er toch nooit meer onder. Omdat Joop op zijn hoofd behoorlijk verbrand was bij de eerste zonnestralen ging hij enorm vervellen. Toen de zon verdween wilde hij weer gaan zonnebanken. Zelf ben ik een tijdje geleden gestopt met zonnebanken. Je hoorde zulke rare dingen over huidkanker enzovoort dat ik dacht ‘Laat maar even’. Het is natuurlijk wel een gegeven feit dat je je lekkerder voelt met een kleurtje.

De zonnebank bij Joyce de trap af zou wat zwaar zijn dus het werd de zonnebank van mijn vader.
Ook daar wordt hij niet meer gebruikt.
 

Heel even heb ik een opmerking in de strijd gegooid over het zonnebankplan van Joop. U begrijpt hem al, de reactie was: ‘Maak je geen zorgen, ik hoef er niet over in te zitten dat ik er kanker van krijg’.  Zo vermoeiend.

Het maken van dat soort opmerkingen schijnt heel normaal te zijn. Ik hoor het in ieder geval wel vaker als ik met mensen praat die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt.
 

Jaren geleden overleed Jacek, hij was één van onze medewerkers. Bij hem werd alvleesklierkanker vastgesteld. Joop lag in het ziekenhuis vanwege zijn hersenvliesontsteking en Jacek vanwege onderzoeken op een afdeling aan de overkant. Samen gingen ze iedere keer buiten een sigaretje roken. Joop was bij Jacek op de kamer toen de dokter binnenkwam na de operatie. Ze hadden hem opengemaakt en gelijk weer dicht. Jacek is, net als Joop, nooit gestopt met roken.
Waarom zou je jezelf daar nog mee gaan martelen.
Van ‘echte’ rokers hoor je natuurlijk altijd de opmerking: ‘Mijn opa was 90 en die rookte ook’. Dat klopt. In november vieren we de verjaardag van Pa Botterhuis. Hij wordt 80. Het is hem nooit gelukt om te stoppen met roken.

De vorm van kanker en dan in combinatie met het Kras-gen had Joop ook gekregen als hij niet had gerookt. Alleen dan waarschijnlijk pas tientallen jaren later. Persoonlijk had ik daar liever voor gekozen. Maar wie ben ik? Wat doe ik aan mijn ongezonde levensstijl? Snoepen is net zo verslavend als roken, heb ik begrepen. Je hebt echt een enorme wilskracht nodig wil dat je gaan lukken. Daarom ben ik ook zo trots op mijn nicht Miranda. Anita en Miranda zijn twee nichten van mij. Het is een tweeling en het zijn de kinderen van mijn tante Aal en ome Koos, beiden inmiddels overleden.
Ome Koos aan longkanker. Anita en Miranda zijn na de diagnose van Joop van schrik gestopt.
Miranda heeft dat tot de dag van vandaag volgehouden. Dat is dus al meer dan 3 maanden.
Zo snel gaat het dus.