Uiteindelijk sluiten we de dag toch weer af met een somber gevoel.

Vandaag was de dag van het inleveren van de scriptie van Yosh.
 

Tot 23.59 uur had hij de tijd. In onderling overleg hebben we besloten om geen
gebruik te maken van het eerste inlevermoment. Zeker de eerste weken na de diagnose
kon hij er zijn kop gewoon te weinig bijhouden.
 

Bovendien gaan de kijkers straks kijken zonder enige vorm van voorkennis.

Dan blijkt er toch tussen de regels door te lezen te zijn dat iemand minder lekker in zijn vel zit. Natuurlijk zijn er voor dit soort extreme situaties wel uitzonderingsregels.

Alleen hadden wij zo gehoopt dat het zou gaan lukken. Het zou namelijk fantastisch zijn
als Joop het allemaal nog mag meemaken.
 

Maar dat heb ik ook met het trouwen van Yosh, het eerste kleinkind en noem maar op. 

Het siert Yosh dat hij geen enkele vorm van hulp wil. Hij wil dat wij trots zijn op hem.

Mijn voorstel om er een paar hulptroepen bij te betrekken is dus resoluut van de hand gewezen.
 

Trots zijn op hem en de scriptie die hij hoogstpersoonlijk zelf heeft geschreven.

We stellen onze uitjes dus nog even uit. De komende week gaat Yosh zijn scriptie alsnog proberen
af te maken.  Wellicht is hij dan af als het spektakel rond de 2^e chemo losbreekt.
Dan wachten we af tot dat voorbij is en dan gaan we los!