Net voordat de aannemers terugkwamen belde Joop dat hij wakker was. Ik ben hem weer gaan bevrijden. Vandaag toch maar even kijken of we de deurknop kunnen maken.
’s Middags belde Bianca, zij is oncologisch verpleegkundige. Ze doet al het voor- en nawerk voor
Dr. Dezaire, de longarts van Joop. Joop wil nooit graag naar de gesprekjes maar ze weet altijd feilloos de scans, afspraken en het verzorgen van de benodigde recepten in orde te maken.
Ik had haar gemaild dat ik mij zorgen maakte over Joop. Hij heeft immers veel meer last van bijwerkingen dan dat wij verwacht hadden. Ook Bianca stond te kijken van de bijwerkingen.
Dat is afwijkend van wat zij verwacht hadden. Ik schreef eerder dat een chemokuur uit
2 middelen bestaat. Het ene middel dat voor de meeste bijwerkingen zorgt, krijgt Joop nu niet meer.
Het is dus alleen het 2e middel. Deze onderhoudschemo staat echt bekend als ‘weinig bijwerkingen’.
Nou, daar kan Joop niet over meepraten. Dan begint natuurlijk in je hoofd te spelen ’Is die klote kanker niet gewoon nu al door de onderhoudschemo heen aan het beuken?’.
Dat is volgens Bianca een kans. Vandaag gaat Joop voor een scan. Ik pas op de aannemers, al is dat helemaal niet nodig. Maandag hebben we het gesprek met Dr. Dezaire en dinsdag gaat Joop weer voor de chemo, als hij mag.
Bianca gaf aan dat dit momenten zijn waarop mensen gaan kiezen: ’Wil ik dit nog wel?
Is dit kwaliteit van leven om alleen die ene week van de hyperactiviteit me zo goed te voelen?’. Stoppen met behandelen is hopelijk nog geen optie. We genieten nog teveel, het is nog te vroeg en we zijn er gewoonweg nog niet klaar voor. Zullen we dat ooit zijn? Ik kijk in ieder geval uit naar het weekend en volgende week. Joop zal ons dan met zijn hyperactiviteit vast wel tot wanhoop drijven: mij, Yosh en ook zijn collega’s en oud collega’s waar hij dinsdag mee gaat eten.
Hij kijkt er naar uit en ik ook. Dat liever dan dit.
Ik heb nog een paar foto’s voor jullie gemaakt zodat jullie ons Project ‘S’ een beetje kunnen volgen.