De fotografe arriveerde op tijd. Direct nam zij de leiding en informeerde iedereen over hoe zij alles zou gaan aanpakken. Ik pakte de kaart en zei: “Kijk, dit is Joop”.  Ze had hem al gezien op het blog. Mag de auto open?  Ja, de auto mocht open.
 

Prachtige foto’s van Joop in de auto met het bloemstuk van Yosh, San en mij en het bloemstuk van de moeder van Driss. Die foto’s wil ik jullie graag een keer laten zien, net zoals de opnames.

Ik liep naar buiten en toen gebeurde er iets heel opmerkelijks. Driss kwam aanlopen en ik tilde hem op. Net als de afgelopen dagen wilde hij daar niks van weten. Ik zette hem op de grond en dacht: “OK, dan niet”.

Ineens sprong Driss in de auto en ging op zijn gemak het bloemstuk en de kist bekijken.

Iedereen stond als aan de grond genageld. Ted besloot het te filmen en er werden foto’s gemaakt. Hier gebeurde iets heel opmerkelijks. Nadat Driss was uitgekeken sprong hij uit de auto en liep naar de voorkant van de fonkelende mercedes. En jawel, daar ging hij pontificaal bovenop de motorkap zitten. De chauffeur, Jasper, iedereen hield zijn mond en liet Driss genieten van het moment.
 

En toen was het tijd om te gaan. De familie liep naar de busjes die klaar stonden voor vertrek. Yosh had aan Jasper gevraagd: “Ga jij nog voor de auto lopen?”. Dat had hij als zoiets indrukwekkends ervaren bij zijn opa. Ja, Jasper ging voorop lopen. Hij was niet de enige. Mijn zoveelste breekmoment kwam toen ik voorin het busje zat en Driss voor de auto met Joop uit zag lopen.