Vannacht zat ik te werken aan mijn blog. Samen wakker. Joop heeft napijn van de onderzoeken
en ik slaap slecht. Dat is voor het eerst in mijn leven.

De afgelopen dagen heeft Joop alles gelezen op zijn telefoon. Zijn werkcomputer is sinds de diagnose uit, voor het eerst sinds jaren. Hij ging het blog nog een keer kijken op zijn privé computer. Breedbeeld scherm goed voor mijn foto’s. Ik gooi hem er zelf alvast even in, Joop.

Joop zag voor het eerst de foto’s en de muziek die soms automatisch begint.
Dat had hij op zijn telefoon nog nooit gezien. Hij zat ‘Samen zijn’ te luisteren.

Ineens wilde ik het nummer van Racoon horen. We draaien veel muziek om onze emoties te laten gaan.
Twee weken geleden heb ik kaartjes besteld voor Racoon.

Een verassing voor Joop. Zondag 16 april 2016. Ik dacht nog: “Jeetje, wat een idioterie.
Je kunt wel dood en begraven zijn”. Toen had ik nog geen idee welke bak met bagger wij over ons uitgestort zouden krijgen.
 

De kaartjes voor Jochem Meyer lagen ook al maanden in de kast. Daar zouden we vorige week naartoe gaan. Hadden we ons onbewust dan toch al voorgenomen meer leuke dingen te gaan doen?
 

Ik heb ook kaartjes liggen voor de grote improvisatieshow. Nou, die is hier eergisteren begonnen.