Gisteren is de huisarts geweest. Joop en hij waren het ronduit eens. Het vocht in zijn enkels is minder.
De speciale kousen doen hun werk. Joop demonstreerde even hoe hij nu zit. Daar was de dokter dan toch weer niet zo blij mee. Inmiddels zegt hij er niks meer van. Jullie doen het op jullie manier.
Dat is jullie keuze en dat is prima. Hij moest wel lachen dat wij met rolstoel en al naar de Intratuin waren geweest. Ja, het is maar waar je plezier aan beleeft. Aan zijn reactie te merken denk ik dat hij nooit met zijn vrouw naar de Intratuin gaat. Buiten het groeien van de tumoren, de enorme moeheid en de dikke enkels, is de situatie stabiel.
 

Het verboden onderwerp is niet besproken. Tenminste, de dokter zei nu: “Er komt gewoon geen bed, joh, jij doet het op jouw manier”.  Joop lag te slapen toen de dokter kwam. Hij had ’s nachts langer geslapen dan normaal. De Dormicum had dus zijn werk gedaan. Mijn vader was langs geweest en Joop werd tijdens het bezoek toch weer erg moe.  Hij doet dan veel moeite om wat harder te praten. Zijn stem is echt een rampenplan. Mijn vader wierp een vertwijfelde blik  in het blik van de Koekela. Er zaten nog
2 stukjes koek in.  Nadat mijn vader zijn koek op had vertelde hij dat hij beter op zijn suiker ging letten. Toen hebben we toch nog even hartelijk gelachen.
 

Joop gaf aan de dokter toe dat hij op dit moment meer rookt dan normaal. “Is er spanning?” vroeg de dokter: ”Nee, er is geen spanning, tenminste niet bij Joop”. Het gaat pas mis als de dokter tegen mij gaat beginnen. Hij vroeg wat ik nu geregeld had als ik in paniek zou raken. Wie ga ik bellen?
We hebben natuurlijk de strikte instructie geen 112 te bellen. Joop wil thuis zijn en als we 112 bellen is er een kans dat ze hem naar het ziekenhuis brengen. Dat willen we onder geen beding. Maar wat als ik echt in paniek ben? Ik heb de dokter uitgelegd wat ik dan geregeld heb.

Het is voor mij fijn om zo’n protocol nog even te checken. Dat is wellicht ook de onzekerheid en de angst. Ik was op dreef want ik had ook de moed om te vragen wat ik moest doen als ik zou merken dat Joop in zijn slaap overleden zou zijn? Ja, het lijkt me logisch dat ik dan emotioneel ben. Ik zie er tegenop en aan de andere kant hoop ik inmiddels dat het dat scenario gaat worden in plaats van euthanasie.

Ja, dan bel ik ook gewoon de dokterspost en dan komt er met gepaste spoed een arts om te schouwen. Toch heb ik weer wat geleerd want ik wist niet dat je ook gewoon zou mogen wachten tot je eigen huisarts bereikbaar is. Dan gaan we er nog maar steeds vanuit dat dit in de nachtelijke uren zal gebeuren.
Gek dat ik eigenlijk nog nooit heb bedacht dat het ook overdag zou kunnen zijn.