Mijn hemel wat zijn we geschrokken. Wat een ziek, instabiel, broos en warrig mannetje.
Zo anders dan de Pa Botterhuis die we kennen. Hij lag aan het zuurstof en hoe zwak hij ook was, hij bleef praten. Niet dat we er vaak iets van konden verstaan. We hadden een familiekamer toegewezen gekregen. Om beurten mochten er 2 familieleden bij. Nog nooit had ik zo bewust een IC meegemaakt. Wat een personeel, wat een apparatuur. Op een gegeven moment moesten wij via een soort zijdeur de unit betreden. Links en rechts waren ze aan het reanimeren. Gordijnen dicht en die families op de gang. De vader en moeder van Joop zijn katholiek en mijn schoonvader moest bediend worden. Binnen een half uur was er een pastoor.

Iedereen werd gevraagd om naar het bed te komen en de pastoor ging zijn ding doen. Het was bloedheet op de afdeling. De confronterende woorden, de hitte en zijn opmerking dat iedereen over 60 jaar allemaal dood is, het werd me gewoon allemaal ineens een beetje teveel. Ik voelde mezelf niet lekker worden en ben naar de gang geglipt. Na enige tijd ben ik bij San gaan zitten in de familiekamer. De frisse lucht, de troostende arm van San en een bakkie thee deden me goed.

Toen kwam de verpleegkundige verslag doen. De nieuwe bloedwaardes waren iets beter.
Ze hadden breed ingezet met 2 soorten antibioticum, er was wat urine. Er werd besloten nog niet over te gaan tot beademen. Zij adviseerde ons om afscheid te nemen en lekker allemaal naar huis te gaan om tot rust te komen. Zo gezegd, zo gedaan. Hoe raar het ook klinkt, we hadden allemaal een goed gevoel.
De kans dat ze hem hier doorheen trekken is dus toegenomen. San heeft terug naar huis gereden.

Dat was wel uniek want Joop maakte geen opmerkingen over haar rijkunsten. Om half één waren we weer thuis. San ging nog even afwassen, Yosh de cadeaus in de auto laden, ik nam een boterham.

Ik denk dat Yosh en San nog wel even op zoek zijn gegaan naar een patatzaak. En wederom zijn we als een blok in slaap gevallen.

Vanmorgen stroomden de eerste apps binnen. Pa Botterhuis is de nacht goed doorgekomen. Zo zie je maar.

Mijn zwager en schoonzus hebben hun vakantie afgebroken en zijn onderweg terug naar huis. Er gaan vandaag een paar broers op bezoek. De rest gaat morgen. Joop is naar de klote. Het lopen heeft er flink ingehakt. Tot 9 uur heeft hij geslapen als een blok. Daarna zijn we begonnen met de gesprekken of hoe, wat, wie, wanneer enz. Daar ga ik me echt de komende dagen flink mee bezighouden.