De misselijkheid lijkt overwonnen. Het is op dit moment onnodig om extra anti-kots aan te slepen.

De pijn op de borst blijft extreem. Van de volledige dosis paracetamol per dag nu toch maar opgeschakeld naar Diclofenac. De morfine kan gelukkig nog in het bakje blijven.

Aanstaande vrijdag hebben we die afspraak voor weer een echo van het hart.

Dan gaan ze wederom kijken hoe het nu is met het vocht rondom het hart.

Joop wil voorkomen dat we, net als afgelopen week, weer drie uur op de spoedeisende hulp zitten.

Ze halen het vocht pas echt weg als het weer zo extreem is als de vorige keer.

Voor nu is het alleen lastig. Pijn, heel kortademig en dood en dood moe.

Verder ziet hij er nog steeds toppie uit. Ik ga die rode kop als bijwerking van de medicijnen nog missen.

Ik ben wel een beetje klaar met deze week.