Joop heeft toch nog iets gedaan wat hij al heel lang wilde. De hele Top 2000 luisteren.
Hij is al jaren een enorme fan van de top 2000. Hij baalde dan altijd als een stekker dat hij het laatste stuk op oudejaarsavond niet kon horen. Dit jaar heeft hij hem bijna helemaal geluisterd. Aan het eind schakelde hij alvast over naar de live registratie van het vuurwerk.  Ook in de slaapkamer was de hele dag en nacht de radio aan. Hij vond het heerlijk om met de radio in slaap te vallen en hem dan ook gelijk weer te horen als hij wakker werd.

Nou heb ik zelf niet zoveel met de radio. Wel in de auto en als ik niet aan het werk ben maar als ik aan het werk ben, dan is het voor mij moeilijker om mezelf te concentreren met de radio aan.

Joop heeft de afgelopen jaren dan ook weleens een paar uurtjes met een koptelefoon geluisterd en zeker tijdens het slapen was de radio uit.
 

Dit jaar kon en mocht alles. Als het dan echt niet meer lukte om mezelf te concentreren op iets waar ik mee bezig was vroeg ik subtiel: “Ga je zo nog slapen?”. Joop begreep dan de hint en ging in de woonkamer of op de slaapkamer verder luisteren. Nog steeds namelijk zit hij hier als hij wakker is bij mij in het kantoor. Dat is ons loopje jarenlang geweest. Vanaf boven rechtstreeks door naar het aangebouwde kantoor.
Digitaal de krant lezen, het internet en de mails checken en dan aan de slag.

Zijn computer van het werk staat nog op het plekje en hij checkt met regelmaat zijn e-mails.

Joop is de laatste dagen doof aan 1 kant. Eerst was het de gedachte dat het een verkoudheid was maar ik krijg steeds meer het idee dat het van de zware bestralingen komt. Ik lees daar ook het een en ander over op internet. Ik denk dat ik daar maandag maar eens naar ga informeren. Vanaf de rechterkant tegen hem praten heeft geen nut. Yosh en ik hebben daar nog even over zitten dollen. Eerst zacht tegen elkaar iets zeggen en dan op het moment dat we de bevestiging van Joop nodig hadden, ineens iets harder gaan praten.
Het is dus zijn rechteroor. Dat is lastig want hij zit links in het hoekje van de bank, dat wat eerst mijn hoekje was. Ik zit naast hem aan de kant van zijn rechter oor. Volgens Joop dan ook wel weer lekker rustig.

Ik heb voorgesteld om te wisselen van plek maar daar wil hij niks van weten. Ik stop er dan maar mee want toen ik er in het begin over klaagde, zei hij iedere keer: “Binnenkort kun je weer in je hoekje zitten”.