Ik heb eigenlijk geen opdrachtgevers waar ik geen bijzondere band mee heb.

Dat wil zeggen dat ik ook uit die hoek veel steun krijg.
Lieve woorden, berichtjes, bloemetjes, enz., ik schreef het eerder.

Toch is het hier de hele dag doodstil. Rare woordkeuze.

Nee, niemand durft te bellen. Ik heb dus besloten een beetje het ijs te breken.

Zomaar ineens bel ik iemand op.
Soms voelt het dat iemand denkt “Oeps, daar heb je d’r”. Dat was trouwens hiervoor ook al zo. Als ik belde wist je dat je even nodig had.

Je schijnt daar cursussen voor te hebben maar die ik heb ik nooit gedaan.
Ook niet om kort en krachtig te schrijven. Daarom huur ik normaal altijd een tekstschrijfster in. Anders zijn die cursussen zo lang.

De meesten zeggen: ”Ik weet niet zo heel goed wat ik tegen je moet zeggen”, anderen zeggen niks. Eigenlijk is alles goed. 

Deze verhalen schrijf ikzelf. Ze komen uit mijn hart.

U kunt gewoon opnemen als ik bel. Zelf ben ik weinig bereikbaar.