De Botterhuizen zijn nogal in voor een feestje. En op een feestje vertrekt de één eerder dan de ander. Een paar jaar geleden vierden we feest in Heerhugowaard.

De familie uit de Achterhoek was met een busje gekomen en vertrok als eerste.

Het hele gezelschap ging naar buiten en zong: ‘Toedeloe’.

Daar hadden we eigenlijk zo’n lol om dat we besloten bij iedereen die vertrok even ‘Toedeloe’ te zingen. De groep werd steeds kleiner en bij de laatste 2 die vertrokken stonden alleen pa en ma Botterhuis nog te zingen. Sindsdien heeft iedereen iets met ‘Toedeloe’. Later werd het een traditie om het te zingen als we vertrokken vanaf een Botterhuizenweekend.

Zo ook afgelopen jaar. Dat Botterhuizenweekend waarbij ik mij - met mijn negatieve gedachtes -  voor de zoveelste keer afvroeg: ‘Jeetje, zouden we dat volgend jaar weer in deze samenstelling mogen vieren?’.

Vandaag hebben we het gesprek bij het Erasmus MC. We zijn zo benieuwd.

Al de hele morgen komt er niks anders uit mijn handen dan adressen opzoeken, blog schrijven,  e-mailadressen verzamelen en terugdenken aan het gesprek van gisteren.
 

Ik heb mezelf voorgenomen om half negen aan de slag te gaan.