Afgelopen vrijdag hadden wij opnames over wat een bad cluster is. Een traumatische ervaring die ergens in je hersenen wordt opgeslagen en na lange tijd weer kan worden geactiveerd.

Nou Rob, Paul, Fiona, Thom en ik hebben vandaag een clustertje opgeslagen.
 

We waren vandaag in de studio voor weer een nieuwe cursus. Wil, de moeder van Rob was niet helemaal lekker. Rob is mijn neef, wil dus mijn nicht. Rob heeft een productiebedrijf en met Rob maak ik al jarenlang al mijn producties.

Eén van Rob’s grootste nachtmerries is dat er iets gebeurt met één van zijn dierbaren.

Het is dus net een mens, want dat gevoel kennen we allemaal.

Rob, Fiona, Thom en ik zaten in de studio toen we een noodkreet hoorden.
Direct geven je hersenen een signaal ‘dit is foute boel’. Rob rende naar de keuken en kwam lijkbleek terug gerend. ‘Ik denk dat ze dood is. Bel 112’.

Mijn hart stond op dat moment ook even stil. Trillend en bevend holde ik naar buiten om 112 te bellen. Die waren vrij snel ter plaatste. Wil was inmiddels weer bij kennis.

Ze is met de ambulance overgebracht naar het ziekenhuis.

Wij hadden wel een uur nodig om bij te komen van de schrik. Nog steeds ben ik bibberig.

Ik ben blij dat ik net vernomen heb dat het wellicht een bijwerking is van haar medicijnen en dat zij na een grondige check-up het ziekenhuis weer mocht verlaten.
 

We kwamen haar nog even tegen. De hartslag van Joop is te hoog. Die van Wil was maar 42 en natuurlijk begonnen die 2 weer gelijk over het een beetje aan elkaar overgeven.
 

Wij gaan in ieder geval lekker uit eten met Yosh.
 

Met zijn drieën genieten. Dan kan Joop met een volle buik op naar morgen.