Ik ben gisteren de dag doorgekomen met name met het afbouwen van cursussen die opgeleverd moesten worden. Ook heb ik een nieuwe project vlot getrokken en overgedragen aan degene die het project gaat begeleiden. Voor de zekerheid worden projecten al zo weggezet dat alles kan doorgaan als ik de puf niet meer heb om door te werken. Voor nu geeft het nog steeds afleiding. Net zoveel afleiding als het project ‘lamellen soppen’, daar ben ik gisteren mee begonnen.
 

Het vele roken en de vernevelaar zorgen ervoor dat alles in het huis smoezelig aan het worden is.
Daar kan ik erg slecht tegen. Ik wilde dus heel graag de lamellen soppen. Maar dat is een enorme klus. Er zijn heel wat mensen die mij er graag mee willen komen helpen. Dat is fijn maar ik wil het graag doen in stukjes en op een moment dat ik me een beetje goed voel.
Er kan ook zomaar ineens iemand bellen met allerlei vragen en dan stop ik er weer mee.
Dan is dan natuurlijk hartstikke lullig.

In het verleden heb ik onze glazenwasser gek gemaakt om mij te helpen met die klus. Wat een lol. Yosh maakte foto’s en appte die naar Joop met de woorden: “Ze heeft het voor elkaar, hoor”.
Binnen een uurtje of 2 soppen samen met de glazenwasser was alles schoon. We hadden toen de mega-tuintafel met emmers sop tot onze beschikking. Ik ging alle lamellen afdrogen met een lading theedoeken en Peter, de glazenwasser, hing ze weer op.
 

Helaas was het weer nu te slecht om het buiten te doen. Ik deed nog een poging om aan Joop te vragen: “Wil je mij even helpen met het afdrogen van de lamellen”.  Zijn reactie was helder.

‘Denk je nou echt dat ik in die paar laatste weken van mijn leven zin heb om jou te helpen met de lamellen?’.  Dat is in ieder geval een duidelijk antwoord. Duidelijkheid, daar is Joop goed in.