Het zit erop Ons dagje Daniel den Hoedkliniek zit erop. Wat een geoliede machine.
Even bekruipt je het gevoel of er wel mensen zijn zonder kanker. Om 09.15 uur moesten we ons laten inschrijven. Om 09.30 was het eerste gesprek met de arts en radiotherapeut. Zij had nog 2 extra verdachte plekken in de hersenen gezien. We kregen te horen wat er zou gaan gebeuren.
- Het maken van een bestralingsmasker
- Het maken van een nieuwe CT-scan met masker op
- Het maken van het bestralingsplan
- 5 bestralingen
De eerste bestraling kon vandaag al gelijk plaatsvinden. Er was aangegeven dat wij de hele dag in het ziekenhuis zoet zouden zijn. Maar om 11.15 uur was alles klaar. Het maken van het bestralingsplan neemt zo’n drie uur in beslag. We mochten gewoon naar huis en ’s middags kregen we een belletje
dat Joop mocht komen voor zijn eerste bestraling.
De volgende is morgen, dan maandag, dinsdag en woensdag. Wat een aardige en vriendelijke mensen allemaal. We wisten natuurlijk al hoe het allemaal zat met zo’n mouldroom en het maken van een masker. Toch is het ineens wel heel anders als je dat zelf ziet maken.(zie film) Ik mocht gewoon foto’s maken en het filmen. Joop vond dat geen probleem.
Na het innemen van zijn medicijnen was Joop ineens duizelig en misselijk. Een paar keer overgeven was het gevolg. Toen ik het belletje kreeg heb ik dat aangegeven. Joop was weer niet blij met mij.
Die opmerking over verdriet heb ik onthouden. Je kunt niet de ene keer verdriet hebben om dit en de andere keer om iets anders. Nou bij overgeven is dat vast ook zo. Je kunt moeilijk dat lekker eten van mij eruit gooien en de Dexamethason laten zitten. Joop heeft dus nieuwe medicijnen gekregen in het ziekenhuis. Verder heeft hij alles in het ziekenhuis gelopen en heeft weinig last gehad van kortademigheid. De rolstoel en de zuurstof zijn in de auto gebleven. Stilletjes hebben we de hoop dat de antibiotica toch zorgt voor minder benauwdheid. Hij voelt zich nu niet benauwd en is niet aan de zuurstof. Over rollercoaster gesproken.