The day after, wat een rare dag. Ineens ben je jezelf zo bewust van het feit hoeveel er nog geregeld moet worden. En ook nog eens in een hele snelle tijd. Het is tegelijkertijd ook zo frustrerend.
De broers van Joop zijn de uitvaart van zijn vader aan het regelen en Joop ligt te slapen.
Ik regel hier de uitvaart van Joop.
 

Vanmorgen heb ik wederom mijn stoute schoenen aangetrokken. Sowieso heeft Joop liever dat ik schoenen aan heb. Ik heb contact opgenomen met onze verzekering over hoe en wat.

We zijn verzekerd bij de Dela en ik wilde wel heel graag even weten wat, hoe, enz., enzovoorts.

We willen met alles de regie in eigen handen hebben dus ook met de uitvaart. Ik trof een erg aardige dame die ik het hemd van het lijf mocht vragen. Zij adviseerde mij om een afspraak te maken. Dan komt er gewoon iemand thuis om alvast alles wat je in orde kunt maken voor je op papier te zetten en te regelen. Het invullen van de datum en het tijdstip volgt dan later.

Vanmiddag belde ene Jeroen. Hij was hartstikke aardig en komt morgenochtend.

Joop heeft aangeven dat hij heel graag een paar mensen nog heel graag even wil zien.
Daar heb ik contact mee opgenomen en die komen morgenmiddag en overmorgen.
De agenda is even leeggemaakt. Zelfs de afspraak met de fysio moet eraan geloven.

Het is geweldig dat iedereen van alles voor je wil doen. Zo heeft de Daniel den Hoed net extra anti-overgeefmiddelen voorgeschreven. Mijn vader is ze snel gaan halen. De glazenwasser komt morgenochtend om de ramen te zemen. De buurvrouw heeft een halfje brood voor me gehaald en Yosh en Sandra gaan zo voor ons koken.
 

Joop lijkt van de extra dosis een beetje op te knappen. Zojuist hebben we even samen Huizenjacht gekeken. Af en toe ontglipte ons even de opmerking: “Wat een … huizen”. 
 

Het is raar dat je dan toch ineens opmerkt: “Wat hebben wij het dan toch eigenlijk getroffen”.

Joop zei nog “ja” ook.